Willem is een van de veertig politievrijwilligers die de Zeeuwse politie bijstaan. Samen met zijn collega Simon Redmeyer (67) uit Groningen houdt hij het al snel weer voor gezien op het strand. “Wel zuur voor alle mensen die hier nu een vakantie hebben geboekt”, stelt hij vast.

Willem werkte 35 jaar bij de Nederlandse Spoorwegen, als wagenmonteur en kraanmachinist bij de toenmalige ongevallendienst. Op zijn vijftigste werd hij verkeersagent bij de politie. De overstap lag voor de hand omdat hij al jaren ervaring had als politievrijwilliger. Sinds zijn pensionering in 2009 bleef hij vrijwilliger bij de politie. Zijn ‘vakantiebaan’ aan de kust doet hij inmiddels voor het vijfde jaar op een rij.

De politievrijwilligers die op Schouwen-Duiveland (Zeeland) en Goeree-Overflakkee (Zuid-Holland) in de zomermaanden bijspringen, komen uit heel Nederland. De meesten voeren deze taak uit naast hun andere vaste baan. Vrijwilligers zijn volwaardige politiemensen die dezelfde opleiding hebben gedaan als hun fulltime collega’s.

“We hebben die extra handjes hard nodig”, zegt Richard den Boer van de politie Zeeland-West-Brabant. Hij vervolgt: “Hier wonen normaal zo’n 70.000 mensen. In het hoogseizoen loopt dit aantal soms op naar 200.000. Dat moet allemaal in goede banen worden geleid.”

De politievrijwilligers verblijven met hun partner of hun gezin een week in een vakantiehuisje. Van de zeven dagen worden ze vier dagen ingeroosterd. De kosten voor het verblijf worden betaald door de betrokken gemeentes waar de agenten worden ingezet. Daarnaast krijgen ze een vergoeding van zo’n acht euro bruto per uur.

“Dit doe je natuurlijk ook niet voor het geld”, zegt Willem terwijl hij de dienstauto in het centrum van Renesse parkeert. Nu er even geen meldingen zijn, nemen hij en Simon de tijd om een praatje te maken met de toeristen. De onvervalst Brabantse tongval van Willem zorgt weleens voor verbaasde reacties: “Wanneer ik de gasten uitleg wat we hier doen, gaan de duimpjes omhoog.”

Overigens verlopen de diensten zeker niet altijd zo rustig. Bij opstootjes in het uitgaansleven, auto-inbraken of controles op illegaal kamperen, springen de politievrijwilligers regelmatig bij. “Collega’s van ons moesten onlangs helpen bij de afwikkeling van een dodelijk ongeval. Dat gaat echt niet in je koude kleren zitten”, vertelt Simon.

Willem knikt instemmend achter het stuur van ‘zijn’ terreinwagen die hij ondertussen geroutineerd bij het politiebureautje in Renesse parkeert. De Brabander is dit jaar 39 jaar vrijwilliger bij de politie en heeft een ‘speciaal plekje’ voor kuststreek: “Ik hoop dat ik volgend jaar weer gevraagd wordt want dan kan ik hier samen met mijn vrouw mijn jubileum vieren. Ik ben immers nog volledig gecertificeerd. Mijn Duits is ook redelijk goed en anders heb ik altijd mijn handen en voeten nog.”