Murat ging van een drugsbuurt naar een villa: 'Geloof in jezelf'
In de Vivaldistraat werd Murat (48) geboren en hij groeide er ook op. Met ouders en vijf kinderen woonden ze op honderd vierkante meter. “We hebben er veel geluk en plezier gehad”, blikt hij terug. “Het was druk en er was vaak bezoek. Ik heb me er nooit onveilig gevoeld, niet binnen en niet buiten.”
“Voor mijn neus deden junkies water in hun spuiten.”
Maar toch, toen hij een jaar of veertien was, veranderde de straat. “De woningbouw plaatste verslaafden in de appartementen. Beneden waren kraantjes om je auto te wassen. Vaak zag je daar voor je neus junkies water in hun naalden spuiten.”
Steeds vaker zag Murat politie in de straat. Maar thuis werd er niet over gesproken: “Iedereen zat op school of was aan het werk. Het was een ver van m’n bed show, terwijl het in onze eigen straat gebeurde.”
Uiteindelijk was er maar één optie: sloop. Murat verhuisde samen met zijn familie naar een nieuw huis in het centrum van Tilburg.
“Van de 1500 leerlingen waren mijn zus en ik de enige migrantenkinderen.”
Murat ging naar de havo op het Cobbenhagenlyceum. Daar was hij een vreemde eend in de bijt: “De school had in die tijd 1500 leerlingen. Mijn zus en ik waren de enige migrantenkinderen.” Ze waren anders dan de rest. Droegen tweedehands kleren. “We hebben het goed gehad”, benadrukt Murat. “Maar toch voel je dat als kind.”
Met twee vijven en een vier bleef hij zitten: Murat ging naar de mavo. “Die mavo heb ik met twee vingers in m'n neus gedaan. Daarna deed ik havo, hbo en bedrijfskunde aan de universiteit.”
Murat ging aan het werk in de bedrijfsautomatisering. Eerst in loondienst en later startte hij zijn eigen bedrijf: “Het ging steeds beter. Ik had meer personeel nodig, nam een paar mensen aan en daarna is het een beetje uit de hand gelopen. Met een compagnon heb ik nu een IT-bedrijf met ongeveer vijftig medewerkers.”
In het gezin is hij niet de enige uitblinker. Ook zijn twee broers hebben een eigen bedrijf en zijn zus is gynaecoloog: “Ik denk dat mijn ouders het heel goed hebben gedaan. Ze zijn er altijd voor ons geweest en ze hebben ons normen en waarden bijgebracht.”
"Mijn kinderen zien dan een heel andere wijk."
Hij heeft twee zoons en die neemt hij wel eens mee naar z'n oude buurt. “Dan leg ik uit dat ik daar gewoond heb. Op het Verdiplein ging ik snoep kopen. Dan zien mijn kinderen een totaal andere wijk dan ze kennen.”
Ze zijn heel nieuwsgierig volgens Murat: “Ik neem ze mee naar de straat waar ik vroeger woonde. Een appartement van honderd vierkante meter. Als ik ze dan vertel dat hun slaapkamer ongeveer de helft is van het huis waar wij vroeger met zijn zevenen woonden, worden ze zich wel bewuster van hun eigen situatie.”
Op het succes van Murat kun je best jaloers zijn. En hij heeft, als je het hem vraagt, best een advies voor jongeren die nu opgroeien in Tilburg Noord. “Wees blij met wat je hebt. En grijp de kansen die je krijgt. Laat je niet belemmeren door je achtergrond of door hoe andere mensen naar jou kijken. Ik heb Tilburg Noord echt nooit als een belemmering gezien. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, wees trots op jezelf.”
Van maandag 31 juli tot en met vrijdag 4 augustus werkten verslaggevers Agnes van der Straaten en Tom van den Oetelaar in Tilburg Noord. Ze gingen op zoek naar verhalen in de buurt.
