Boos, verdrietig, maar ook trots. Arianne heeft na het overlijden van haar broer John alle fases wel gehad. "John was oneerbiedig gezegd een wappie. Hij wantrouwde alles en iedereen. In het begin zei hij nog dat corona wel bestond, maar dat de overheid het aantal patiënten op de intensive care en het aantal doden overdreef. Later geloofde hij helemaal niet meer dat corona bestond", vertelt Arianne terwijl ze in het provinciehuis naar een grote foto van haar broer kijkt.

Zij maakte die foto zelf. Broer John zit achter het stuur van zijn auto, een oldtimer. "Een Lincoln Continental, zo'n enorme auto waar je erg mee opvalt. Het was vóór corona. Ik zat niet lekker in mijn vel. Opeens stond hij voor de deur om me op te halen."

Ze ging tegen haar zin mee. Samen gingen ze cruisen in de indrukwekkende auto. "Alle mensen zwaaiden en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Dat kreeg hij altijd voor elkaar", vertelt Arianne als ze met liefde aan haar broer terugdenkt.

Want liefde is wat nu, twee jaar na corona, vooral resteert. "Tijdens corona groeiden we uit elkaar. John werd steeds extremer. Hij liet zich niet vaccineren. Hij was enorm boos op mij omdat ik zijn manier van denken niet begreep. Hij noemde mij dom, dat deed echt pijn."

Op het werk van John hadden zes collega's corona. Zijn baas wilde dat hij zich liet testen. Een test werd hem toegestuurd en toen hij die eenmaal na aandringen uitvoerde, bleek het raak. "Het is maar een griepje, zei hij. Een paar dagen later vertelde hij dat het tegenviel. Hij was heel ziek. Twee dagen daarna was hij dood", zegt Arianne en ze wordt opnieuw emotioneel.

"Ik kon boos op hem zijn, maar hij was een geweldige jongen met ontzettend veel humor. Toen ik een keer in het ziekenhuis lag, bracht hij me eens een halfwarme frikandel van mijn lievelingssnackbar. Hij was mijn grote broer. Het is klote dat hij weg is."

De expositie reist langs verschillende provincies. Er zijn 44 foto's te zien; van slachtoffers maar ook van verpleegkundigen, demonstranten, de zoon van een viroloog.

Peter Blom, samensteller van de expositie, hoopt dat de expositie ervoor zorgt dat mensen weer over corona gaan praten. "We zijn doorgegaan maar we hebben de coronacrisis nog niet verwerkt. Dit zijn 44 unieke verhalen die vertellen hoe wij als samenleving met elkaar omgingen."

Het gaat over liefde, rouw, samenhorigheid, vat Blom samen. "Niet iedereen was het met elkaar eens, maar we maakten wel deel uit van dezelfde gemeenschap. Het is jammer dat we in onze angst en stress niet meer echt met elkaar konden praten."

De expositie wordt vrijdag geopend door koning Willem-Alexander en is tot medio november te zien in het provinciehuis tijdens kantoortijden.