Ingrids pijnen ontstonden na een serie medische missers, na de bevalling van haar dochter, 29 jaar geleden. Ze heeft verklevingen rond haar organen en die drukken op haar zenuwen. "Een continue pijn van 220 volt", zegt ze er zelf over. Ze verdrong haar pijn, totdat het niet meer ging. Ze gebruikte uiteindelijk een neusspray die kankerpatiënten krijgen in hun laatste levensfase.

Ingrid voerde gesprekken over euthanasie, maar wilde eigenlijk niet echt dood. “Ik heb nog zoveel om voor te leven, maar ik kan de pijn niet meer dragen”, was haar wanhoopskreet vorig jaar.

Een crowdfundingsactie bracht ruim 52.000 euro op. Genoeg voor een behandeling in Australië, die haar zenuwstelsel moest resetten: “Het is een heel bijzondere therapie, waarbij er nieuwe verbindingen in de hersenen worden gemaakt. Daardoor is mijn zenuwstelsel gekalmeerd.”

Met hulp van apparaten uit de sportschool, kwam Ingrid weer op de been: “Een medewerker zei: ‘Binnen een week zit jij weer.' Ik geloofde het niet, maar het gebeurde wel.”

Tijdens de therapie gebeurden rare dingen: “Mijn armen en benen begonnen te schudden. Ik merkte dat ik, omdat ik in de overlevingsstand was gegaan, helemaal geen contact meer had met mijn lijf. Elke specialist die ik spreek, begrijpt niet hoe ik die pijn heb kunnen doorstaan.”

In april en mei was Ingrid in Australië, daarna vervolgde ze de therapie in haar eigen sportschool vlak bij huis: “Elke beweging doe ik héél langzaam. Om mijn lichaam weer de verbinding te laten maken met mijn brein.”

Daardoor kwam ze op de been: “Mensen die mij buiten zien, denken dat ik weer beter ben. Maar ik kan nog geen hele dagen op zijn.” Ingrid kreeg ook nog een terugslag. “In Australië zeiden ze al dat het niet gemakkelijk zou worden en dat klopt. Nadat ik van mijn arts acuut moest stoppen met pijnstillers, kreeg ik heel zware afkickverschijnselen. Ik leek wel een Parkinsonpatiënt.”

De artsen in Australië houden Ingrid via een videoverbinding in de gaten. Als haar zenuwstelsel stabiel is, kan ze voor een operatie naar Zwitserland. Een arts wil het bindweefsel, dat om Ingrids zenuwen gewikkeld zit, wegsnijden met een nieuwe operatietechniek.

In de tussentijd is Ingrid verre van gezond: “Eén keer ben ik een avond naar het theater geweest, daar moest ik een week van bijkomen. Verder kan ik een stukje met de hond lopen en de therapie doen. Ik heb echt nog veel pijn, maar het is te doen. Ik sta aan het begin van een herstel.”

Praten over gedachten aan zelfdoding helpt. Je kunt 24 uur per dag bellen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0800 0113 of chatten via en 113.nl.

OOK INTERESSANT:

Ingrid (54) heeft helse pijn en denkt aan euthanasie: 'Maar ik wil leven!'