Perry was dakloos: ‘In half jaar van eigen bedrijf naar voedselbank'

27 januari om 10:00 • Aangepast 6 februari om 02:03
nl
Ooit stond Perry Janssen uit Tilburg met z’n zoon en een paar kartonnen dozen op straat. Ze sliepen in de auto. Nu zorgt hij er als raadslid voor dat daklozen in zijn stad een warme douche kunnen pakken. Inspiratie vindt hij net over de grens, in België: “Niemand wil ze in de straat, maar in Hasselt zijn ze erin geslaagd de hele buurt achter een daklozenopvang te krijgen.”
Profielfoto van Tom van den Oetelaar
Geschreven door

Steeds meer mensen worden dakloos en Tilburg is geen uitzondering. In 2018 kwamen er 700 daklozen bij opvang Traverse. In 2022 waren dat er 1100. Er moet iets gebeuren en daarom lanceerde de gemeente vorige maand een actieplan. Het voorstel van LST-raadslid Janssen om daklozen de mogelijkheid te geven zich te douchen, staat er ook in. Voortaan kunnen ze iedere maandag terecht bij Traverse.

Al op zijn vijftiende kwam Janssen op het Odulphuslyceum in Tilburg met daklozen in aanraking: “Het waren gewoon vrienden, die kenden wij van school. En we wisten eerst niet dat zij geen thuis hadden.”

“Dit waren geen stinkende landlopers, maar jongens als ik.”

De jongens waren dakloos, zwierven door de stad. Maar Perry had met een club vrienden een zoldertje gehuurd, waar ze met z’n allen bij elkaar kwamen. En dat was voor de dakloze vrienden een oplossing: daar konden ze overnachten. Perry leerde meteen een belangrijke les: “Dit was niet het stereotiepe van landlopers, zwervers, die vies zijn en stinken. Dit waren gewoon jongens als ik.”

Na school ging iedereen zijn eigen weg. Maar jaren later kwam Perry een dakloze jeugdvriend tegen: “Hij zat onder het viaduct bij het station. Inmiddels is hij overleden. In de winter, doodgevroren.”

Via zijn toenmalige vriendin, die bij Traverse werkte, bleef Perry in contact met daklozen. “In de opvang zat een notaris. En een advocaat. Door ziekte, schulden, psychische problemen of een verslaving waren ze daar terecht gekomen. Ik ging me realiseren hoe makkelijk het je kan overkomen.”

“Ik kon de hypotheek niet meer betalen dus mijn huis werd verkocht.”

En niet veel later gebeurde het hem echt: “Ik kreeg een hartinfarct en mijn relatie ging stuk, terwijl ik net een huis had gekocht. Ik had een redelijk goedlopend bedrijfje, een drukkerij. Maar ik kon niet meer werken en kon de hypotheek niet meer betalen. Dus mijn huis moest worden verkocht.”

Voor hij het wist, stond hij met zijn zoon op straat, ze leefden in Perry’s auto. Als hij erop terugkijkt, verbaast het hem nog: “Binnen een half jaar tijd stond ik van een goedlopend bedrijf bij de voedselbank. Dat was even wennen.”

Korte tijd later vond hij met heel veel geluk een flatje. “Ik ben er goed vanaf gekomen”, blikt hij terug. “Maar het was een spannende tijd. En het was niet prettig.” Omdat hij zijn oude baan na zijn hartinfarct niet meer kon oppakken, ging hij de politiek in. Hij sloot zich aan bij de partij van Hans Smolders: de LST.

Die partij is vaak kritisch op plannen van de gemeente, maar over het actieplan voor daklozen is Janssen enthousiast. Kern van dat plan is dat daklozen allereerst onderdak moeten krijgen, voordat ze verder geholpen worden. Dat herkent Janssen van soortgelijke plannen in Hasselt, in België: “Daar nemen particulieren jongeren die dakloos zijn in huis. Dat idee staat nu ook in het Tilburgse plan.”

De komende dagen lees je hier meer verhalen over daklozen. We gaan onder andere kijken hoe het werkt in Hasselt en we spreken dak- en thuislozen en de vrijwilligers van stichting Poels Hofje in Tilburg.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!