Bij het monument voor de slachtoffers staart Mustafa naar de plek waar het vliegtuig op 25 februari 2009 iets voor half elf in de ochtend neerstortte. Vlak voor de landing op de Polderbaan van Schiphol verloor het toestel hoogte en viel als een baksteen naar beneden. Bij de crash kwamen negen mensen om het leven en raakten tientallen passagiers gewond.

Mustafa praat niet graag over de ingrijpende gebeurtenis in zijn leven. “Iedereen weet wel dat we iets verschrikkelijks hebben meegemaakt. Thuis aan de eettafel hebben we het er eigenlijk ook nooit over. Je wilt er liever niet aan denken en het een plekje geven”, vertelt Mustafa.

De Roosendaler gaat zo nu en dan alleen naar de gedenkplaats in het Noord-Hollandse Vijfhuizen, op een steenworp afstand van de landingsbaan. “Wanneer ik in de buurt ben, spring ik er altijd wel even langs, soms zelfs 's nachts. Het is telkens best emotioneel. Ik ben gelovig en deze plek geeft mij rust. Gewoon hier zijn is voor mij ook een stukje verwerking, denk ik.”

Mustafa zat samen met zijn neef in het vliegtuig. Na de crash hielpen beiden verschillende passagiers uit hun benarde situatie. “Je ziet vaak in films dat mensen in zo’n situatie gaan schreeuwen maar het was muisstil. Pas toen ik buiten was en zag dat het toestel in drie stukken was gebroken, drong het tot mij door wat er gebeurd was. Ik mankeerde zelf niks, ik had niet eens een schrammetje.”

Mustafa laat even een stilte vallen wanneer hij het moment terug voor zijn geest haalt. “Dat beeld vergeet ik nooit meer. Ik zag iemand die uit het vliegtuig was geslingerd en door de klap vast was komen te zitten in de grond. Ik herinner me dat mijn neef een kindje onder een stoel vandaan haalde. Er was een vrouw die van de vleugel op mijn rug sprong, echt er gebeurde zoveel."

Hij vervolgt: “Het was op dat moment een kwestie van overleven waarbij we met z’n allen één waren. Er hing een kerosinelucht maar door de adrenaline heb je dat niet in de gaten. Je maakt onbewust een keuze en dan ga je handelen. Achteraf waren er veel mensen die ons bedankten.”

Toch heeft Mustafa geen behoefte aan een heldenstatus. “Nee, ik voel mij geen held, er waren bovendien veel meer helden die dag. De boer die ons opving, de mensen die ons vanaf de snelweg te hulp schoten en natuurlijk de hulpdiensten die zo snel ter plaatse waren. Deze mensen ben ik oprecht dankbaar.”

De vliegtuigcrash was een keerpunt in het leven van de Roosendaler die vanaf dat moment besloot om zijn leven ‘optimaal te benutten.’ Hij timmerde zakelijk stevig aan de weg met zijn twee bedrijven in de spoorwegtechniek. Daarnaast groeide hij als influencer uit tot een fenomeen op social media. Inmiddels heeft hij als #mr.fast19 zo’n 800 duizend volgers

“Ik word best vaak herkend inderdaad, zelfs daarnet nog wilden twee mensen met mij op de foto.” Vooral de indrukwekkende bolides van Mustafa, waaronder een supersnelle Ferrari en een peperdure Audi, spreken tot de verbeelding van zijn volgers. In zijn filmpjes geeft Mustafa een inkijkje in zijn kleurrijke bestaan en deelt hij vaak cadeautjes uit aan kinderen.

“Dit is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby, ik wilde iets doen dat bij mij past. Het is niet dat ik smijt met geld ofzo maar ik vind het leuk om mensen blij te maken. Alles wordt tenslotte mooier wanneer je deelt. De ene keer geef ik een cameraatje weg, een andere keer een ritje in de Ferrari. Want wat heb je bijvoorbeeld aan een groot jacht als je er in je eentje op gaat zitten? Of een verjaardagsfeestje zonder gasten? Helemaal niks!”

De ramp van 25 februari 2009 heeft hem voorgoed ‘diep in zijn hart’ geraakt. “Ik ben net terug uit Mekka waar ik onder meer heb gebeden voor de omgekomen bemanningsleden. Ik ben blij dat het mij gegund is dat ik het na kan vertellen. Daarom zou ik tegen iedereen willen zeggen: Wees zuinig op je dierbaren en zorg ervoor dat mensen een lach op hun gezicht krijgen wanneer ze jou zien.”