"Kijk, we hebben zelfs onze eigen merch", laat de Eindhovense scholier Noa vol trots de achterkant van haar trui zien. Er staat een logo met een parachute op. "Solar CS", staat in het zonnetje geschreven. Zo heet hun team. Verder is die zon ook nergens te bekennen, maar dat mag de pret niet drukken.

Samen met zes groepsgenoten, allemaal van de Sint Jorisschool in Eindhoven, doet ze mee aan een satellietlanceerwedstrijd op defensieterrein in het Gelderse ‘t Harde. Het is een jaarlijkse wedstrijd daar, georganiseerd door onder andere het Nemo Science Museum en het ministerie van onderwijs.

De leerlingen hebben zelf hun satelliet gebouwd die écht wordt gelanceerd én waarmee ze allerlei dingen willen meten. Zo willen de leerlingen van de Sint Jorisschool met hun satelliet onderzoeken of je meer zonne-energie kunt opwekken als je dichter bij de zon bent.

Honderden leerlingen doen mee, schuilend onder witte partytenten. Er worden stroopwafels uitgedeeld en dropjes verdeeld. Maar het belangrijkst is toch de parapluvasthouder.

Ook de docent Natuurkunde is er, meneer Arts. "Voor mij is dit inmiddels niet meer zo spannend", lacht hij met twee camera's om zijn nek. Hij is al vaker met leerlingen meegeweest. De groepsfoto's heeft hij in elk geval voor zijn rekening genomen. Ondertussen dartelt hij wat rond zijn zeven tieners en eet hij boterhammetjes met kaas.

Sinds oktober hebben de scholieren van 5 VWO flink aan hun satelliet gesleuteld. "Dit is wel meer dan 80 uur werk, per persoon", zegt groepsgenoot Claire. "Soms zelfs tijdens de vakantie", benadrukt ze. Allemaal voor hun profielwerkstuk, uiteraard binnen het vak natuurkunde.

In de satelliet zit meetapparatuur, met op de parachute kleine zonnepaneeltjes. Noa stikte de parachutestof, klasgenoot Jessica ontfermde zich over het datawerk. Iedereen kreeg een eigen taakje, allemaal om erachter te komen of dichter bij de zon komen ook echt voor meer zonne-energie zorgt. "Dat is ons doel", vertelt Noa.

Zodra ze een 'Go' krijgen om hun werkje in een grote raket te plaatsen, schiet iedereen in actiemodus. Koker dichtschroeven, laptops klaarmaken, paraplu's vasthouden en sfeerbeheer. 80 uur werk. Showtime.

"Hebben meer mensen geen signaal?" Jessica heeft een klein paniekje in haar stem. Ze leunt achterover om op de tafels van andere scholen te gluren. De paraplu wordt weggehaald, voor het geval dat het signaal verstoord. En de langste slungel van de groep houdt de antenne met zijn armen zo hoog mogelijk in de lucht.

Helaas. Nog steeds geen signaal. Oók na de lancering niet. Met een beteuterd gezicht kijkt Jessica naar haar scherm. "Krijgen we wel nog steeds een negen?", roept Claire naar haar docent. Hij lacht en knikt goedkeurend. "Ook hier leer je weer van."

"Waarschijnlijk is er een contactje losgeschoten", vertelt hij, maar dat zoeken ze later nog uit. Of ze toch nog kans maken op de winst, horen ze op 19 april. Maar eerst moeten ze nog een verslag tikken en een presentatie geven. Het blijft toch de middelbare school, zullen we maar zeggen. Ook bij André Kuipers ging het niet in één keer goed.