Zwemlerares Rianne neemt na 45 jaar met natte oogjes afscheid van haar bad
Het hele sportcomplex was donderdag versierd voor Rianne, terwijl ze zelf van helemaal niets wist. “Alles ging nog goed en ik hield me groot, tot de eerste mensen binnenkwamen”, zegt ze terwijl er tranen over haar wangen rollen. De kinderen aan wie ze zwemles gaf, kwamen om de haverklap tekeningen brengen. Rianne was dan ook zeer geliefd bij het zwembad.
Ze nam haar werk al die jaren zeer serieus, geliefd of niet. “Het doel is dat de kinderen kunnen doorstromen naar de echte zwemlessen. Het gaat dus niet alleen om gezellig zingen en feesten”, benadrukt ze.
Ze begon 45 jaar geleden, toen er nog geen concrete zwemles was voor baby’s. “Ik was hier de enige vrouw, destijds nog in de Magriethal”, herinnert ze zich. Rianne besloot een cursus Baby-, Peuter- en Kleuterzwemmen te volgen. Hiervoor moest ze elke dinsdag op en neer naar Breukelen. “Ik begon met theorie, vervolgde met praktijk, stages en uiteindelijk een scriptie.” Die scriptie ging over babyzwemmen en direct daarna bracht ze dit in de praktijk in Rijen.
De zweminstructrice wilde flinke veranderingen aanbrengen in Rijen, omdat ze niet tevreden was met hoe het voorheen verliep voor de kleintjes. “In de tijd die werd vrijgemaakt voor de jongste groep kinderen en baby’s, zwommen vooral ouderen. Zij stuurden de kinderen naar het kikkerbad. Maar nadat ik mijn cursus had gevolgd, heb ik die ouderen juist weggestuurd.”
“Als je zelf niet geniet of niet enthousiast bent, hoe kun je dan verwachten dat het kind het leuk vindt?”
Aan al die jaren heeft de zweminstructrice heel veel herinneringen. “De momenten die je altijd bijblijven, zijn die waarop kinderen helemaal aan hun vader of moeder blijven kleven. Dan zie je ouders zich afvragen wat ze ermee aanmoeten. Maar als die kinderen dan in vier jaar geleidelijk loskomen door bepaalde technieken.. dat blijft prachtig”, zegt Rianne. Volgens haar ligt het ook vaak aan de ouders. “Als je zelf niet geniet of niet enthousiast bent, hoe kun je dan verwachten dat het kind het leuk vindt?”
Over de allermooiste herinnering hoeft de 64-jarige niet lang na te denken. “Ik heb zwemles mogen geven aan mijn kleinkinderen. Dat was heel speciaal. Ik denk dat alles zo goed is gegaan de afgelopen jaren, omdat ik persoonlijk enorm ben gegroeid. Ik heb geprobeerd om alles binnen mijn zwemlessen voor zulke jonge kinderen naar mijn eigen hand te zetten”, legt de instructrice uit Rijen uit.
