“Iedere ochtend kijk ik even of er niet weer eentje is aangereden”, verzucht Monika wanneer ze de plek op straat aanwijst waar het voor het laatst een eekhoorntje het loodje legde. Het gebeurde pal voor haar oprit. “Ik dacht eerst dat hij nog leefde, dus ik rende erop af om hem van de weg te sturen. Helaas bleek dat hij al was overleden. Ik heb hem meegenomen om te voorkomen dat er nog meer auto’s overheen zouden rijden.”

Een dag eerder was het een paar huizen verderop raak. Volgens Monika vormden de recente slachtoffertjes een stelletje. “Het lijkt erop dat het mannetje is gaan zoeken naar zijn vrouwtje met deze tragische afloop als gevolg. Ik weet niet of ze al kleintjes hadden en hoe het daarmee nu verder moet zonder papa of mama.”

Monika, haar partner en hun dochtertje zijn echte dierenvrienden. Ze hebben voor de vrolijke knagertjes een voederplekje gemaakt in hun achtertuin. “Daarvoor mochten we de boom gebruiken van de achterbuurman. We geven ze extra nootjes, maar verder gaan ze hun eigen gangetje. Ze rennen soms ook over het gras en over het bankstel, dat is echt genieten. Het gaat nu zeker twee jaar duren voordat er hier weer nieuwe eekhoorntjes komen.”

De groene omgeving van de Bandeliersberg blijkt van oudsher in trek bij eekhoorns. Helaas worden ze om deze reden hier ook relatief vaak aangereden. Voor Monika en haar buren is er nu een grens bereikt. Ze vragen daarom aan de gemeente om waarschuwingsborden te plaatsen om automobilisten bewust te maken van de eekhoorns in de wijk. “Onze grote wens is dat er stapvoets gereden gaat worden om de dieren te beschermen.”

De gemeente wacht een officieel verzoek van de wijkbewoners af. Daarna zal worden beoordeeld of er speciale verkeersborden kunnen en mogen worden geplaatst. Voor Monika ligt het besluit hierover voor de hand. “Er moet iets gebeuren. De eekhoorntjes horen bij onze straat. We zien ze dagelijks, vandaar dat de twee laatste slachtoffertjes enorm worden gemist.”