Over één ding zijn alle jonge boeren en tuinders het volmondig eens. Ze hebben het mooiste beroep dat er bestaat. Tegelijkertijd lopen zij aan tegen een enorme berg aan ingewikkelde regels. Niet dat ze daar niet aan willen voldoen, maar het gáát vaak gewoon niet. Omdat de regels elkaar tegenspreken of binnen de kortste keren worden opgelegd of afgeschaft.

Knellende regelgeving
Teun Vereijken, bestuurslid van BAJK benadrukt nog maar eens dat jonge boeren hun bedrijf dolgraag willen verduurzamen, maar dat het de regelgeving is die knelt. "Die lijkt vaak opgesteld zonder praktijkervaring", zegt hij. "Eigen inbreng is goud waard. Wij weten immers hoe het werkt op ons bedrijf. We hebben heldere doelen nodig die wij zelf kunnen vertalen naar wat past op ons bedrijf."

Het handreikingsdocument moet daar bij helpen. Zo vragen de jongeren bijvoorbeeld om bij het maken van beleid eerst te kijken wat de relatie is met beleid dat er al ligt, om zo opeenstapeling te voorkomen. Dat klinkt heel logisch, maar dat gaat nog vaak mis.

Boeren failliet
"Neem de verplichte aanpassing van de stallen. Boeren moeten nu flinke investeringen doen in systemen die over een paar jaar tot problemen gaan leiden", zegt Vereijken. "Binnen drie jaar liggen er nieuwe regels voor dierenwelzijn. De stalaanpassingen die nu moeten worden gedaan, voldoen dan niet meer aan de eisen. En wat krijg je dan? Een failliete boer."

In het document heeft het BAJK een aantal speerpunten benoemd. Knelpunten zo je wilt. Zoals knellende regels op het gebied van mest, duurzaamheid, bodem, water en grond. "We willen allemaal zo duurzaam mogelijk produceren. Met oog voor alle problemen waar we nu tegenaan lopen. Maar we hebben elkaar wel nodig om tot oplossingen te komen", zegt Teun Vereijken.

Grondprijzen
Zo heeft Lotte van Heesbeen een melkveehouderij en loopt zij aan tegen problemen met het verkrijgen van extra grond. "Bij de aankoop van percelen zien we dat de provincie en waterschappen steeds vaker in concurrentie zijn met boeren. Dat is een slechte ontwikkeling en heeft een prijsopdrijvend effect", zegt ze.

En dat terwijl de provincie graag wil dat boeren extensiveren, dat betekent meer grond voor hetzelfde aantal dieren. Maar als je die grond niet kan kopen, houdt het op. Daarnaast hanteert de provincie een soort puntensysteem om grond te kunnen pachten. "Boeren die al biologisch of natuurinclusief zijn komen zo eerder in aanmerking voor pachtgronden dan een gangbare boer. Terwijl zij ook bezig zijn om hun bedrijf te verduurzamen."

Toekomstperspectief
De jonge boeren hopen dat het handreikingsdocument helpt om te komen tot een fatsoenlijk toekomstperspectief. "Want het alternatief is dat de provincie ons eerlijk in de ogen kijkt en zegt dat we geen toekomst meer hebben", zegt Vereijken. Met het aanbieden van de handreiking benadrukt het BAJK dat jonge boeren en tuinders de uitdagingen aan willen gaan, om zo in een stabiele en duurzame voedselvoorziening te kunnen blijven voorzien. "Laten we samen trots zijn op wat we kunnen."