Ook in het Land van Heusden en Altena wachten ze nog steeds op de 'Tommies', zoals ze in deze tijd worden genoemd. De Duitsers blijven zichtbaar op straat. In steden als Amsterdam, Den Haag en Rotterdam zijn nog steeds Duitse soldaten. Die zijn dan wel verslagen en hebben zich overgegeven, maar ze zijn nog niet 'vervangen'.

Vandaag is het dan eindelijk zover. De geallieerden krijgen bevel op te rukken naar het westen. Een Britse verkenningseenheid gaat ze een dag eerder voor. Verkenners zijn dan even kort in het centrum van Amsterdam. Canadese troepen vertrekken vanuit onder meer de Veluwe naar het westen.

In de loop van de ochtend rijden de Canadezen Utrecht binnen. Rijen dik staat het en de 'Tommies' worden bedolven onder de bloemen. In de middag rijden de bevrijders Amsterdam, Rotterdam en Den Haag binnen.

Als de Canadese eenheden met hun jeeps en pantserwagens op de Dam arriveren, staan er ook nog gewapende Duitsers rustig langs de kant toe te kijken. Of ze regelen het verkeer. De verhoudingen zijn nu echt gewijzigd: de geallieerden nemen de macht over.

Vandaag is ook de laatste dag van de hulpacties vanuit de lucht. De laatste vliegtuigen droppen voedsel voor de noodlijdende bevolking. De hulp door de lucht kan stoppen omdat meer (vaar)wegen open zijn.

Schietpartijen
De feestelijke intocht wordt toch nog steeds ontsierd door incidenten. Zo beschieten leden van de Binnenlandse Strijdkrachten in Diemen per ongeluk een auto met Canadese officieren. De geallieerden zijn het optreden van deze gewapende burgers en oud-verzetsmensen meer dan beu.

In Bolnes, een dorpje onder de rook van Rotterdam, gaat het helemaal fout. Daar willen leden van de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) een meisje oppakken dat een relatie had met een Duitse officier. Dat ontaardt in een schietpartij tussen de BS en de Duitsers met als trieste balans zeker zeven doden, allemaal burgers.

Arrestaties zijn in volle gang. Landverraders, zoals Meinoud Rost van Tonningen (1894-1945), worden gearresteerd. Hij is na Anton Mussert, de tweede man van de NSB.

Iedereen die vriendschappelijk omging met Duitse soldaten kan rekenen op gewapend bezoek aan de deur. Dat gebeurt ook in Werkendam. Daar pakken leden van de Binnenlandse Strijdkrachten zeker vijf vrouwen op die ‘heulden’ met de bezetter. Hun verhalen zijn uit de vergetelheid gehaald in het boek 'Moffenmeiden' van Rianne Oosterom van enkele jaren geleden.

Fort Bakkerskil
De vrouwen worden naar Fort Bakkerskil afgevoerd bij Nieuwendijk, dat tijdelijk een gevangenis is. Ook een meisje dat lid zou zijn van een fascistische jongerenclub wordt meegenomen. Ze ontkent, maar dat heeft geen effect. Ze scheren haar hoofd kaal en besmeuren haar met rode verf. Een andere vrouw wordt naar het gemeentehuis in Werkendam gevoerd en daar kaalgeschoren terwijl de toeschouwers zingen: 'Oranje boven, er kan nog meer af, er kan nog meer af'.

Leden van de BS kunnen in alle vrijheid en dus ongestoord in actie te komen. Ook op 8 mei 1945 is er geen enkele melding over geallieerde bevrijders in het Land van Heusden en Altena. Geen bericht over pantserwagens en jeeps, bloemen en enthousiaste inwoners die De 'Tommies' toejuichen. Het lijkt erop dat de Binnenlandse Strijdkrachten de enige bevrijders zijn deze dag.