Het is druk bij ’n Habbekrats, de kringloop van Onnechien van der Laan. Al tien jaar lang staat ze zes dagen in de week klaar om anderen te helpen. Voor een euro heb je een kledingstuk, voor 25 cent kun je een boek kopen en van de omzet maakt Onnechien voedselpakketten.

Bijten
Dinsdagmiddag gaat het helemaal mis in de winkel. Onnechien mist zeepjes en potten met snoep. “Ik vroeg aan een collega of we er al zoveel verkocht hadden, maar dat was niet zo. Dus gingen we even zoeken in de winkel.”

Op dat moment hoort de eigenaresse achter wat rekken geritsel. Een vrouw loopt met een dichtgeknoopte tas weg. “Ik wist natuurlijk niet of ze iets in haar tas had gestopt, maar toen ik eraan kwam, kroop ze weg. Ik wilde tegen haar tas stoten om te horen of het zou ritselen.”

Maar de vrouw had opeens geen tas meer bij zich. “Ik vraag aan de vrouw waar haar tas is gebleven en krijg meteen een duw. Ik val half en ik zie onder een rek kleding haar tas liggen. Toen begon de vrouw te meppen.” Onnechien krijgt klappen op haar benen en armen. “Maar het ergste is dat een collega door de vrouw is gebeten in haar arm.”

Impact
De dief weet uit de winkel te vluchten, maar Onnechien en een collega gaan achter haar aan. Op een veldje een paar straten verderop weten ze haar tegen te houden. De politie neemt de vrouw mee.

De politie laat desgevraagd weten dat het om een 54-jarige vrouw uit Tilburg gaat. Na verhoor is ze weer vrijgelaten. De vrouw moet zich op een later moment melden bij het Openbaar Ministerie.

Wat er was gestolen? “Het ging om 19,70 euro”, zegt Onnechien. “Wat zeepjes voor moederdag en een pot drop die ze in een onderbroek had gewikkeld.” Je zou er bijna om lachen, maar echt lachen kan Onnechien niet meer. “Het is echt heel heftig. Ik kan het bijna niet uitleggen. Ik ben boos en verdrietig. Ik doe werk waarmee ik iedereen kan helpen en dan krijg je dit. Het heeft zoveel impact op me.”

Bang
“Ik ben angstig, ik sta hier trillend”, vervolgt ze. “Ik ben bang dat iemand van de familie verhaal komt halen. Dat hebben we vaker gehad, en dat gaat dan op een agressieve manier.” Met trots vertelt ze over haar winkel die ze heeft om mensen te helpen. “Dat willen we graag volhouden.” Dan schiet Onnechien vol. “Je moet uitkijken voor jezelf. Ik heb echt angst dat het een keer verder gaat.”

Even heeft ze de gedachte gehad om er helemaal mee te stoppen. Zeker omdat ze al eens bedreigd is met een pistool en ook al eens in elkaar is geslagen. “Maar dit is mijn kindje. Een iemand mag het niet verzieken voor honderden mensen.” En steun om door te gaan krijgt ze, Onnechien krijgt woensdagochtend knuffels en kussen van klanten en bekenden.

Voor nu vindt ze één ding heel belangrijk: getuigen moeten zich melden. “Meerdere mensen hebben het zien gebeuren, maar ze zijn bang om zich bij de politie te melden. Bang voor de dader en haar familie. Meldt je alsjeblieft bij mij, dat hoeft niet bij de politie, en dan kunnen we anoniem aangifte doen bij de politie. Mijn collega is gebeten, de vrouw mag daar niet mee wegkomen.”