En om maar met de deur in huis te vallen: volgens recreatiedeskundige Willem Kraanen kan Gillis de boete wel betalen. “Dat denk ik wel. Eén zo’n park van hem is al gauw miljoenen waard en hij heeft er net tien voor heel veel geld verkocht.”

In februari sloten Gillis en de koper van zijn parken inderdaad een verkoopdeal waarmee 185 miljoen euro was gemoeid. Er was wat gesteggel, maar de koper van de parken moet zijn verplichtingen uit het getekende koopcontract nakomen, zo besloot de rechter onlangs.

Toch heeft Kraanen zich altijd verbaasd over de business van Gillis. Volgens hem waren de financiën van zijn parken altijd een soort vraagteken. “Het was gewoon heel vaag, vond ik. Niemand heeft inzicht in zijn boekhouding natuurlijk, maar het heeft mij altijd verbaasd hoe zijn parken en bedrijf functioneren.”

”Laat ik het belangrijkste voorbeeld noemen: als ik tijdens de vakantie over een van zijn parken liep, zat het park nooit vol met mensen. Mij viel altijd op dat het zelfs tijdens vakanties leeg was. Dat zou funest moeten zijn voor een park. Ik dacht altijd, wat gebeurt daar toch? Nou, nu weten we dat hij ook illegale dingen uitspookte, zoals het huisvesten van arbeidsmigranten.”

En dus ook het ontduiken van de belasting, meent de belastingkamer van de rechtbank in Breda. De vraag is enkel: hoe komen zij tot zo’n hoog bedrag? Volgens Diana van Hout, hoogleraar belastingrecht aan de Universiteit van Tilburg, is zo’n boete afhankelijk van de ernst van de ontduiking.

“In belastingrecht zijn de boetes gekoppeld aan de belasting die niet is aangegeven. Die boetes kunnen in sommige gevallen oplopen tot wel 300 procent van het oorspronkelijke belastingbedrag - bijvoorbeeld als het ontduiken op een buitenlandse rekening gebeurt. Die 300 procent is wel het wettelijk maximum, maar dat kan alsnog een heel groot bedrag zijn.”

De boete van Gillis (2.520.000 euro) viel na de uitspraak van de belastingkamer lager uit dan de 5,6 miljoen euro die de Belastingdienst hem eerder oplegde. De Belastingdienst wilde Gillis eigenlijk 100 procent extra laten betalen voor ongeveer vier jaar aan onbetaalde belasting. Het ging volgens de belasting om ‘omvangrijke en stelselmatige fraude’.

“Een boete dient altijd ‘passend en geboden’ te zijn, zoals dat zo mooi in de wet staat. Dat betekent bij de zwaarste boetecategorie dat er sprake moet zijn van opzet, wat dan weer betekent dat iemand willens en wetens de belasting niet heeft aangeven. Dan zie je vaak dat het percentage naar 50 procent gaat, en dat is nu ook bij Peter Gillis bij enkele van zijn boetes het geval."

Peter Gillis heeft ook een gevangenisstraf gekregen. Hier leggen we hoe dat zit:

Er zijn wel nuances, maar dat is de wet in grote lijnen, zegt Van Hout. En daarom kunnen die boetes enorm oplopen, zegt ze. Maar wat als iemand zo'n boete niet kan betalen? “Dan verkopen ze alles wat je hebt. Dat klinkt heftig, maar zo simpel is het eigenlijk. In het geval van Gillis is er beslag gelegd op zijn parken, die daarom dicht zijn."

As hij niet kan betalen, worden die parken 'uitgewonnen', zoals dat proces heet. "Maar als hij de boete betaalt, dan kunnen de parken weer open. Zolang er maar betaald wordt. Dat is wat de belasting wil: geld.”

Want de belasting, zegt Van Hout met klem, is ‘niet flauw’ als het op dit soort grote geldzaken aankomt. “Nee, je moet betalen. Je moet altijd betalen. Vergis je niet in de macht van de Belastingdienst. Ze volgen daar de wet, maar ze hebben daardoor ook heel veel bevoegdheden.”

Een beetje respect voor de Belastingdienst is volgens haar daarom gepast. "Ik zeg altijd: ‘Ik ben voor niemand bang, behalve voor de Belastingdienst’”, besluit ze lachend.