Hakenkruizen en piemel gekrast op nieuw kunstwerk: 'Het is triest'
Het natuurpark voor kasteel Aldendriel ligt er piekfijn bij. De vrijwilligers zijn er met grote regelmaat te vinden om al dat groen te onderhouden. "We wilden op een gegeven moment een opslagplek hebben om klein gereedschap in te leggen."
Een keet of hok mocht niet geplaatst worden in het landschap, maar een kunstwerk wel, wist Cees. "Het is gemaakt van een bepaald soort staal dat steeds donkerder wordt en daardoor niet heel erg opvalt in het groen."
"Je kunt er met je pet niet bij."
Op 26 april was het moment daar en werd het praktische kunstwerk geplaatst. "Maar diezelfde avond of nacht zijn er hakenkruizen opgekrast en een grote piemel."
"Je kunt er met je pet niet bij", vertelt de vrijwilliger. "Ik moet er niet teveel bij nadenken, want dan denk ik dat ik dan te emotioneel word."
Het kunstwerk is niet het eerste dat is vernield, weet Cees. "Regelmatig worden prullenbakken opgeblazen en iets verderop stond eerst een regenboogbankje. Ook dat ging zo de lucht in."
Het bankje was gemaakt door kinderen met een beperking. "Die hebben er bijna een trauma aan overgehouden. En nu dit weer. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die dit soort dingen doen."
"We hopen dat het er langzaam vanaf gaat door het te behandelen."
Ondanks de tegenslag gaat Cees niet bij de pakken neerzitten. Hij zoekt samen met zijn vrijwilligers naar de juiste oplossing. "We hopen dat het er langzaam vanaf gaat door het te behandelen."
"En daar zijn twee manieren voor", vult hij aan. "We kunnen het helemaal behandelen met zoutzuur, maar dat vinden we een beetje link voor de natuur."
De oplossing waar Cees zijn hoop op gevestigd heeft, is water. "We besproeien het regelmatig, waardoor het sneller gaat roesten. We hopen dat de krassen zo weggaan."
Met grote regelmaat zijn alle vrijwilligers ermee bezig, maar tot overmaat van ramp wordt woensdagnacht het kunstwerk dus wederom bekrast. "Er staat van alles op. En ze hebben ook weer over de hakenkruizen getekend nu."
"Iedereen mag in het park zijn, maar het liefst zonder vernieling."
Een dag later fietst Sjaak Kelders voorbij. Hij had gehoord van het vandalisme en wilde het eens met eigen ogen bekijken. "Ik vind het niet goed en al zeker niet in deze tijd zo rond Bevrijdingsdag. Niemand schiet hier iets mee op. Het is weer een hoop extra werk."
Iets waar vrijwilliger Cees zich bij aansluit. "We doen het voor de gemeenschap. Iedereen mag in het park zijn, maar het liefst zonder iets te vernielen."
