Het is een bijzonder tafereel voor de basiliek in Oudenbosch. Nadat de witte rook uit het schoorsteentje op de zijvleugel is opgetrokken en de geel-witte vlaggen van Vaticaanstad in top zijn gehesen, zet Wim het ‘Inno e Marcia en Pontificale’ ofwel het volkslied van Vaticaanstad in.

Het merendeel van het toegestroomde publiek is al snel weer vertrokken. “Die mensen hebben het mooiste moment gemist”, zegt de vrouw die een traantje wegpinkt. “Kippenvel”, klinkt het uit de mond van een Vlaamse journalist die ook toekijkt.

De Oudenbosschenaar, die zichzelf klassiek saxofonist noemt, is vergroeid met zijn instrument. Wim geeft regelmatig concerten en bracht onlangs een cd uit. Het spelen van muziek ervaart hij als iets religieus. Het bracht hem twee jaar geleden zelfs tot een persoonlijke ontmoeting met paus Franciscus.

De paus wilde alles weten van het vredesproject ‘Sax4pax’ waarvan Wim één van de initiatiefnemers is. Een bevriende priester had de ontmoeting geregeld. “Ik heb zo’n tien minuten met de paus kunnen spreken. Hij wilde alles weten, het was een boeiend gesprek.”

Sax4pax is project waarin Wim en een aantal collega’s uitvoeringen geeft op een bijzondere saxofoon. Het gaat om een exemplaar van een beperkt aantal vredessaxen dat is gemaakt van kanonhulzen. Vorige maand gaf Wim nog een concert in Oudenbosch waarop hij het Dona Nobis Pacem (Geef ons de Vrede) speelde op deze saxofoon.

“Drie weken na de ontmoeting met paus Franciscus kreeg ik van hem een persoonlijke bedankbrief. De audiëntie was op 26 april om tien uur in de ochtend. Precies op datzelfde tijdstip maar dan twee jaar later was zijn uitvaart. Als daar nu denk, krijgt onze ontmoeting nog meer betekenis. Ik speel nu voor de nieuwe paus maar ook uit respect voor paus Franciscus.”