Bonnetjes van McDonald's met zijn favoriete kipnuggets of een flesje van zijn favoriete drankje Desperados: alles wat aan Jop doet denken, is heilig. Een speciale herinneringenkast pronkt in de woonkamer.

"Een heel lieve jongen. Echt een knuffelbeer", glundert moeder Monique als ze aan hem terugdenkt. "Iedere ochtend geef ik hem een knuffel", zo doet ze voor, als ze de urn vastpakt.

Jop werd slechts 20 jaar. Hij is anderhalf jaar ziek geweest. De student mechatronica was in 2021 net begonnen aan het nieuwe schooljaar, toen hij een bultje in zijn nek voelde. Hij kreeg koorts en er kwamen meer bultjes. Het bleek bloedkanker: acute lymfatische leukemie. "Je wereld stort in. Het is heel onwerkelijk. Ik bevroor helemaal", zegt Monique emotioneel. "Niks in de wereld is nog belangrijk, je wil alleen dat hij beter wordt."

Chemo's en een stamceltransplantatie mochten Jop niet helpen. Hij bleek ongeneeslijk ziek. Jop organiseerde een slaapfeestje, trakteerde op de beste champagne en nam afscheid van vrienden en familie. Op 7 mei 2023 overleed hij thuis bij zijn familie, zoals hij dat wilde. "Jop was niet bang om dood te gaan. Hij kon het accepteren. Dat gaf ons kracht om door te gaan."

Achterop het sportshirt van Monique staat 'Heel veel succes', geschreven door haar zoon. Om haar nek hangt een mooie foto van Jop als extra motivatie. Ze wil twee keer de Franse berg opwandelen. Dat doet ze niet alleen. Ook Jops vader Stijn, broer Niels, zus Janneke en hun partners lopen de berg op.

Extreme regen
Het gezin doet dit jaar voor de tweede keer mee. Vorig jaar werd het evenement tijdelijk stilgelegd vanwege extreme regenval. Warmtedekentjes overschaduwden korte tijd het parcours. "Ik voelde me heel alleen op de berg." De gedachten aan Jop sleepten haar door het noodweer heen. 'Jop heeft veel meer moeten meemaken, dit valt dan wel mee', zei ze tegen zichzelf. En ze kwam boven.

Troost vindt de muzikale familie vooral in muziek. Daarom componeerde vader Stijn een klassiek stuk. Het heet Chances, kansen in het Engels. Bij het woord cancer is een 'h' toegevoegd en de 'r' veranderd in een 's'. "Een eerbetoon aan Jop, die vooral alle kansen aangreep om te genezen van leukemie", legt vader Stijn trots uit.

Met het spelen van het nummer hoopt het muzikale gezin geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Monique: "Je kind verliezen, niemand hoeft dat mee te maken. Ik wil dat niemand hetzelfde hoeft door te maken als Jop."

Houdoe? Daar moest Jop niets van weten. De ietwat teruggetrokken gamer gebruikte liever straattaal. Challas, dat was dé groet van Jop. En dus roept de familie dat nog altijd naar elkaar. "Eerst een boks en dan challas!", doet ze voor. Ook donderdag boven op de berg. "Dichterbij Jop kunnen we niet komen."