Het is al ruim twee jaar geleden dat baby Livio in de fatale nacht van 28 op 29 maart kwam te overlijden. Vanaf de eerste pro formabehandeling tot aan de uitspraak bij het hof deze dinsdag zit de zaal vol met familie en vrienden en zijn de emoties hoog.

Justitie had in hoger beroep tien jaar cel geëist tegen Finn H. Maar dat werden er zeven. Op het moment dat de moeder van Livio en de ex van Finn dat hoorde, liep ze boos de zaal uit. “Mijn kind mocht niet eens acht weken worden”, riep ze naar de raadsheren. “Welkom in Nederland.”

Het gevoel bij de andere aanwezigen zal hetzelfde zijn geweest. Baby Livio is door toedoen van Finn H. om het leven gekomen en de pijn en boosheid zijn nog lang niet verdwenen. De moeder en andere nabestaanden gingen voor een hogere straf, maar daar dacht het gerechtshof anders over.

Het hof ziet, net als de rechtbank, dat baby Livio op 28 maart 2023 ’s avonds tegen elven nog kerngezond is. De moeder stuurt dan een foto naar Finn, waarop de zeven weken oude baby nog kerngezond is. Om half zes de volgende ochtend is Livio slapjes en reageert hij niet.

Er waren maar twee volwassenen in huis die nacht, de moeder en de vader. De moeder heeft de hele nacht geslapen, zo blijkt volgens het hof uit onderzoek. En dus moet de vader het kind, gezien het zware hersenletsel dat is vastgesteld, hebben geschud of laten vallen. Het is niet duidelijk wat er precies is gebeurd, maar het moet met grote kracht zijn gedaan. En omdat iedereen wel snapt dat dat levensgevaarlijk is voor een baby'tje beoordeelt het hof dit als doodslag.

Ondanks dat Finn H. bij de rechtbank en het gerechtshof alles bleef ontkennen, ziet het hof toch dat hij zichzelf de schuld gaf. In opgenomen gesprekken is te horen dat hij uitsloot dat de moeder schuld trof, volgens hem. Finn H. wees juist zichzelf aan voor deze ‘kankerzooi’.

Hij had ook antwoorden zei hij tegen zijn partner en daaruit leidt het hof ook af dat hij verantwoordelijk is voor de dood van hun zoontje. Daarnaast ziet het hof een patroon in Finns gedrag. Hij had Livio al eerder laten vallen. Eerst zei hij dat dat gebeurde vanaf de bank op een hoogpolig tapijt. Later, toen er meer duidelijk was over het letsel van de baby, gaf hij toe dat hij het jongetje staand op laminaat had laten vallen “Eerst ontkennen en je handelen verzwakt toegeven als er bewijs komt. En je schuld ook zo klein mogelijk houden”, oordeelde het hof over Finns handelen, dat overeenkomt met zijn gedrag na de fatale nacht.

Geen strafblad
Vanuit de nabestaanden gezien oordeelde het hof misschien wel mild over Finn H. Maar daar heeft het hof wel redenen voor: hij heeft geen strafblad en ook was hij pas 18 toen hun eerste zoontje werd geboren. Hij was ineens geen student meer, maar kostwinner van een druk gezin, want behalve hun twee gezamenlijke kinderen woonde ook de toen 7-jarige dochter van zijn partner bij hen in huis. Volgens het hof was zorgen voor het gezin én een baan zwaar voor hem.

Ook ziet het hof dat Finn H. nog niet helemaal volwassen was en offerde hij zijn belang op voor de zorg voor het gezin. Daarbij met hij ook zelf leven met de dood van Livio en het feit dat hij daarvoor verantwoordelijk is. Omdat hij zijn stiefdochter en zijn andere zoon niet meer ziet, is hij in feite drie kinderen kwijtgeraakt, ziet het hof.

Naast een lange gevangenisstraf had justitie ook geëist dat Finn H. na zijn celstraf onder toezicht zou blijven. Maar daar ziet het hof geen noodzaak voor. De moeder krijgt van het hof wel een schadevergoeding van ruim 41.000 euro.