Bram houdt niet van drukte, zijn eigen hoofd is al overvol. Hij gaat liever gamen dan naar de kroeg. Voetballen vindt hij ook leuk, maar tijdens de derde helft zie je hem niet. Zingen maakt hem rustig. Het gaat nu goed met Bram. Hij heeft een leidinggevende baan in een supermarkt en al ruim vijf jaar een fijne relatie. "Zij is niet autistisch, voor zover ik weet", grinnikt hij. "Maar zij houdt ook niet zo van festivals en uitgaan."

Zijn schooltijd verliep voor Bram een stuk moeizamer. "Ik ben van basisschool gewisseld en kwam terecht in het speciaal onderwijs. Ik ben niet dom, maar er gaat iets mis in de sociale aansluiting. Ik ben wel de havo gaan doen, maar struikelde over de hoeveelheid vakken. Plannen en overzicht houden vind ik lastig. Mijn hoofd zit standaard vol gedachten en indrukken. De ruimte om de stroom schoolinformatie te ordenen en verwerken is beperkt. De havo heb ik niet afgemaakt."

In een zoektocht van 'hoe nu verder', groeide hij in zijn bijbaantje in de supermarkt. Dat ging zo goed dat Bram inmiddels leidinggevende is van de groente- en fruitafdeling plus de kassa-afdeling. Hij volgde hiervoor met succes een extra opleiding. Dit ging hem beter af dan zijn 'gewone' schooltijd omdat de opleiding doelgericht en overzichtelijk was en minder verplichte schooldagen kende. "Ik heb hele leuke collega's en ik heb het echt gezellig met hen", vertelt Bram. "Het is wel zo dat ik na een drukke dag thuis niet meer zoveel zeg. Dan ben ik moe."

Onrust
Zijn uitlaatklep op zulke momenten is gamen, sporten of zingen. Het is wel meer dan alleen zingen. Bram schrijft eigen teksten. Samen met een vriend componeerde hij de melodie en dacht hij mee over de professionele clip bij 'Daily Base' op YouTube. Zingen voor publiek gaat hem ook goed af. "In het publiek tussen de mensen krijg ik het zwaar. Ik voel dan onrust opkomen door alle prikkels en dan wil ik weg. Maar op het podium is het overzichtelijk en heb ik controle."

Bram merkt aan de reacties dat 'Daily Base' veel herkenning oproept. "In mijn familie komt meer autisme voor. Zij weten hoe het is. Dat is fijn want we begrijpen elkaar, maar ook verdrietig want we weten dat dit je leven niet gemakkelijker maakt."

Acceptatie
Ook buiten zijn directe omgeving wordt Bram aangesproken op zijn autisme. "Dan vertelt iemand dat zijn dochter autisme heeft. Ik vind het fijn om hen te laten zien dat ze niet alleen zijn. Ik hoop dat erover praten helpt in de acceptatie. Acceptatie voor degene met autisme, maar ook in de wereld daarbuiten."