Op een dag werd Anita door de politie gebeld. “Ze hadden Jeroen gevonden in Breda. Hij was gevallen met de fiets en bewusteloos naar het ziekenhuis gebracht. Jeroen ging graag stappen met vrienden dus ik dacht: hij heeft een beetje veel gedronken. Maar hij zei dat hij niks op had.”

Een paar dagen later belde het ziekenhuis. “Ze hadden iets in zijn bloed gevonden. Dat bleek MS te zijn.” Daarna ging Jeroen snel achteruit. “Hij kreeg problemen met zijn handen, kon niks meer pakken. Zijn zicht en spraak werden minder. Hij kreeg problemen met slikken. Iedere keer als hij een aanval kreeg, vielen functies weg.”

Het gaf Anita veel verdriet haar zoon zo achteruit te zien gaan. “Ik probeerde mezelf wel sterk te houden. Want ik vond het nooit fijn als hij mijn verdriet zag.” Ze zag haar lieve, spontane jongen veranderen: “Hij is heel depressief geweest, wilde niet meer leven. Hij had problemen met eten en wilde absoluut geen sondevoeding. Terwijl dat echt wel moest.”

Anita belde naar Jeroens favoriete club NAC en kreeg voor elkaar dat een paar spelers bij hem op bezoek kwamen. “Het was rond kerst. Toen heeft Anthony Lurling met Jeroen gepraat: ‘Ja jongen, wil jij straks weer sterk genoeg zijn om naar NAC te komen? Dan moet je wel iets met je eten gaan doen, accepteer die sondevoeding nou.’ Twee dagen later belde ons Jeroen op om te vertellen dat hij sondevoeding had.”

Met bezoekjes aan NAC of een optreden van z’n favoriete zangeres Sieneke probeerde Anita het leven van Jeroen op te fleuren. Toen hij 38 werd, regelde ze via het tv-programma Brabants Buske van Omroep Brabant een groot carnavalsfeest voor hem. En nadat ze in de radio-uitzending van Koen Wijn over Jeroen had verteld, beloofde speciale gast John de Bever dat hij langs zou komen: “En hij is hier geweest, heeft ’n bak koffie gedronken. Dat vond Jeroen ook zo leuk.”

Zijn laatste jaar werd getekend door de coronamaatregelen die van kracht waren. Anita mocht maar heel af en toe bij haar zoon op bezoek. “Al die tijd kon hij niet in zijn rolstoel en heeft hij veel op bed gelegen. Daar heeft hij zware klappen mee gehad. Hij is toen hard achteruit gegaan.”

Kort voor zijn overlijden, bezocht Anita hem met een vriendin. “Hij was heel vrolijk en opgewekt. Probeerde grapjes te maken, hoewel hij niet kon praten. Heel raar, het was net of hij een opleving had.” Even later kreeg Jeroen koorts en werd hij ziek. “Hij had een longontsteking, maar hij wilde geen behandeling meer. ‘Als er iets met mij gebeurt, ben ik er klaar mee’, had hij gezegd. En daar had ik alle respect voor.”

Jeroen overleed op eerste kerstdag 2021, hij was 39 jaar oud. Zijn uitvaart stond in het teken van zijn favoriete voetbalclub: “Hij wilde in zijn NAC-kleding in de kist en er lag een NAC-vlag op. Ik had een mooi boeket laten maken met zwart-gele bloemen en het NAC-logo.”

In haar huis houdt Anita de herinnering aan Jeroen levend. Overal hangen foto’s en op de salontafel staat een keramieken druppel die symbool staat voor zijn laatste traan. Iedere zaterdagavond staat ze hier bij hem stil: “Meestal om een uur of negen pak ik een Schrobbelèr, want daar was hij gek op. Op zijn crematie hebben we daarmee geproost op het leven. Normaal ben ik geen drinker, maar ik heb hem beloofd dat te blijven doen. Ik ben dan wel even verdrietig, maar ik doe het voor hem.”