Het begon allemaal met een lullige opmerking van zijn vriendin. "Ze vond een slappe piemel maar een lelijk ding, daar werd ik wel een beetje door getriggerd", lacht de fotograaf. "Ik ging op zoek naar boekjes over piemels, die waren er wel, maar ik miste de verhalen erachter." De belichting was niet goed en de edele delen werden niet van de goede kant vastgelegd, zo vond de fotograaf. Dat kon beter.

Daarom ging Wiersma op zoek naar een divers palet aan 'slurven' om zijn boek mee te vullen. "Ik wilde veel diversiteit in het boek, bijvoorbeeld qua leeftijd, maar op de persoonlijke verhalen heb ik niet geselecteerd", zegt hij. "Mensen hebben zich echt bloot kunnen geven, die kwetsbaarheid is mooi om te zien en ook de verhalen zijn allemaal bijzonder."

Een ordinair boek met alleen maar plaatjes van pikken mocht het niet worden. "Het thema is natuurlijk wel de piemel", licht de fotograaf toe. "Maar het gaat natuurlijk over schaamte, over zelfvertrouwen, maar ook over seksueel misbruik. Het is meer dan wat we op het plaatje zien."

"Ik vond het idee meteen al fantastisch", zegt een van de 'piemeldragers' uit het boek, Richard van Merode. "John wilde het geheim achter de piemel ontrafelen, want daar wordt nooit over gepraat", zegt hij. "Ik besef dat die van mij best normaal is", lacht het model. "Er staan ook veel heftigere en meer serieuze verhalen in het boek, maar ik ben erg tevreden met die van mij."

Van Merode was de eerste wiens leuter voor het boek werd vereeuwigd. "Maar ja, we moesten eerst nog helemaal uitvogelen hoe het zat met de belichting, wat het camerastandpunt zou zijn en of we een filtertje nodig hadden of niet", grinnikt hij. Maar in de spotlights moest hij dan toch uit de kleren: "Met naaktheid heb ik gelukkig geen probleem."

Ook Boy Keeris mocht met zijn snikkel voor de lens van Wiersma verschijnen. "Ik zag de oproep op sociale media voorbijkomen. Ik kende het werk van John al en wilde daar zeker mijn medewerking aan verlenen", vertelt hij. Hoewel het misschien spannend lijkt, viel dat in de praktijk wel mee: "Het is eigenlijk hetzelfde gevoel als voor de eerste keer naar de sauna gaan."

"Ik deed eigenlijk mee omdat ik een tegenwicht wilde bieden", zegt Keeris. "Op internet is er een bepaald ideaal, dan wordt er een beeld geschetst van hoe het zou moeten zijn. Maar dat is niet altijd de realiteit." Het verhaal van Keeris in het boek gaat over de band die hij heeft met zijn jongeheer: "We kunnen het goed met elkaar vinden, we zijn wel aan elkaar gehecht."

Ook de kijk van Wiersma op zijn eigen slappe geslachtsdeel is door het project veranderd: "Ik was er al heel blij mee, maar ik ben er toch iets meer van gaan houden de afgelopen tijd."