Dante kan het zelf nog nauwelijks bevatten. Opgegroeid in armoede op de Filippijnen en nu, voor zo lang als het duurt, bekende Nederlander. “Ik krijg veel aandacht, waar ik zoveel mogelijk van wil genieten. Ik zie mensen langs rijden die naar binnen gluren. En ik krijg mensen uit Eindhoven en Gouda die zich speciaal door mij willen laten knippen. Hartstikke leuk toch?”

Ondanks de extra klandizie heeft Dante voor zichzelf besloten om zich niet gek te laten maken. “Ik doe hier alles alleen en ik heb maar twee handen. Ik ben ook al 59 en ik ben niet van plan om een hartaanval te krijgen”, grapt de kapper.

De gulle lach tekent zijn overwinning op het verdriet uit zijn verleden: "Mijn droom is werkelijkheid geworden maar ik ben van heel ver gekomen." Dante groeide op in een groot gezin. Zijn vader had grote moeite met de homoseksualiteit van zijn zoon. Dante mocht daarom als enig kind van het gezin niet naar school. Op jonge leeftijd was hij al op zichzelf aangewezen.

Toen het gezin vanwege de ziekte van zijn vader naar Manilla verhuisde, werd Dante erop uit gestuurd om geld te verdienen als ‘stadsgids’. Eenmaal op straat bleken buitenlandse toeristen op iets anders uit te zijn dan een rondleiding door de stad.

Zijn bijzonder talent voor het kappersvak bleek zijn redding. Via een kapsalon in Manilla kwam hij als 28-jarige in contact met een 82-jarige man uit Breda. “Hij was dol op mij. We hadden geen seks, hij vond het gewoon fijn om met mij te kletsen. Toen hij terug in Nederland was, belde hij mij iedere week. Uiteindelijk heeft hij mij in 1991 naar Nederland gehaald.”

Dante kreeg korte tijd later een nieuwe relatie in Sint Willebrord met wie hij zijn eigen kapsalon opende. Inmiddels is hij al weer zeven jaar gelukkig met Huib die ook regelmatig in de serie voorbijkomt. “Hij is daar eigenlijk niet zo van. Maar nu hij zichzelf terugziet, vindt het hij het ook leuk, hoor.”

Ondanks de populariteit van Dante kreeg de realityshow onlangs nogal wat kritiek te verduren op social media. Sommige inwoners vinden dat hun dorp ‘te kakken wordt gezet’ als rolluikcity. Dante: “Dit is een vrij land waar iedereen een mening mag hebben. Ik kan alleen maar zeggen dat ik tot nog toe vrijwel uitsluitend positieve reacties heb gekregen. Dat is waarom ik mij hier thuis voel. Willebrorders zijn lieve mensen.”

Hoewel Dante inmiddels niet meer over straat kan zonder door iemand herkend te worden, is hij niet van plan om naast zijn schoenen te gaan lopen. “Iedereen mag met mij op de foto. Ze mogen ook mijn handtekening zolang ze hem maar niet gebruiken voor een lening", lacht hij. "Voor de rest blijf ik gewoon mijzelf.”