Langs de ingang van de parkeergarage op het Stadhuisplein in Eindhoven staat een klein onopvallend monumentje. Het is een deur met daarvoor een mat waarop een tekst is geschreven.

Volgens initiatiefneemster Corinne Heyrman is eenzaamheid, en dus ook eenzaam sterven, een groot maatschappelijk probleem in de stad. "Het idee is dat bij de eenzame uitvaarten een monumentje wordt gemaakt met een voordeur en een poëtische tekst op een deurmatje. Ik schrijf gedichten over eenzaamheid en omkijken naar elkaar."

Corinne vindt het belangrijk om te laten zien dat met die eenzame uitvaarten iemand ons is ontvallen: "Die voordeur staat symbool voor dat we allemaal een voordeur hebben waar we aan kunnen bellen en naar elkaar om kunnen kijken. Die buur van wie je misschien weet dat die ook eenzaam is."

De monumentjes staan op plekken die een link hebben met de overledene. Zo staat er in het Stadswandelpark bijvoorbeeld een monumentje voor iemand die op straat leefde. Bij het DAF Museum staat er een voor iemand die veel van vrachtwagens hield."

De monumentjes zijn bewust klein gehouden: "Het is een soort kleine herinnering aan een overledene. Misschien niet iedereen zal het opmerken en dat is ook niet erg. Maar als je het opmerkt, lees je die nagedachtenis en dat vind ik vooral belangrijk. Dat je door iets kleins even aan die persoon kunt denken. Ook al kennen we die niet, ik ken ze zelf ook niet. Maar dat je wel weet: oh ja, dat bestaat. En misschien kan je daar zelf ook iets aan doen."

Dat de monumentjes niet direct opvallen, blijkt bij de ingang van de parkeergarage, waar er een staat. Een vrouw die de garage in wil lopen, heeft het monumentje niet zelf gezien en geen idee waar het voor staat.

Ze vindt het wel een mooi initiatief. "Het monumentje is voor de Poolse dakloze Adam. Hij is op straat beland en hier uiteindelijk overleden. Je gaat proberen zo dicht mogelijk bij iemand te komen. Om diegene nog te herdenken en er iets voor te schrijven", zegt Corinne.

Voor haar hoeft het ook niet iets heel groots te zijn: "Het is meer iets dat je opmerkt en waar je bij stil kunt blijven staan. En als je er voorbijloopt, is dat symbolisch voor de eenzaamheid. Want daar lopen we ook vaak aan voorbij."

Eerder deze week vielen de grote spandoeken met poëtische teksten al op. Automobilisten op de Kennedylaan, de drukke invalsweg van Eindhoven, kon het bijna niet ontgaan.

Normaal gesproken zijn het spandoeken die zijn opgehangen om ergens tegen te protesteren, zoals in de coronatijd gebeurde. Nu was het opeens een boodschap over eenzaamheid in dichtvorm.

De doeken, die zonder toestemming waren opgehangen, zijn ondertussen weggehaald, door wie is onduidelijk. Ploeg-e is van plan vaker de aandacht te vragen met spandoeken.