En juist die ontvoering zorgde ervoor dat de mishandeling van de baby, die daarvoor plaatsvond, pas jaren later door de rechtbank werd behandeld. Kim de L. (33) was eind mei van dit jaar wel naar de rechtbank gekomen, maar vader Rowan S. is al jaren spoorloos en was er niet.

De rechtbank kan niet zonder twijfel vaststellen dat Kim of Rowan hun pasgeboren baby in 2017 hebben mishandeld. Er is geen direct bewijs en daarom worden ze vrijgesproken. De vader krijgt wel een gevangenisstraf van vijf dagen voor het bedreigen van zijn zwager, bij wie de baby na de mishandeling door jeugdzorg was geplaatst. Hij zei aan de telefoon dat hij de man ‘vol lood zou pompen als hij hem ergens tegen zou komen’.

Hannah werd in augustus 2017 geboren en het gezin woonde toen in een appartement in Handel. Ruim zes weken na de geboorte zag de moeder blauwe plekken op het hoofd van haar kind. Ze liet de baby bij de huisarts onderzoeken en na een doorverwijzing werd in het ziekenhuis vastgesteld dat er sprake was van blauwe plekken, zes ribbreuken en een fractuur bij de enkel.

Daarna werden de ouders aangehouden en werd Hannah uit huis geplaatst. In februari 2018 kwamen Rowan en Kim toch achter haar geheime verblijfplaats en ontvoerden zij hun dochtertje. Hiervoor kregen de ouders een celstraf opgelegd van twaalf maanden, waarvan vier voorwaardelijk. In hoger beroep ging daar voor de moeder nog een maand onvoorwaardelijk van af.

Uit onderzoek blijkt dat iemand het letsel bij baby Hannah moet hebben toegebracht. Er is echter geen direct bewijs waaruit blijkt wie, op welk moment, welk letsel aan de baby veroorzaakte, schrijft de rechtbank. De vader en moeder, die niet meer samen zijn, ontkennen ieder voor zich dat zij verantwoordelijk zijn voor het letsel. Geen van beiden verklaart dat zij de ander hun baby hebben zien mishandelen. Ook zijn er geen andere getuigenverklaringen van mishandelingen. Bovendien kwam de baby in de periode waarin het letsel ontstond, ook met anderen in contact.

De rechtbank stelt vast dat de ouders niet de enigen waren die zich bezighielden met de verzorging van hun kind, dat er geen getuigen zijn en dat niet is te te zeggen op welk moment de letsels zijn ontstaan. Daarom kan niet worden vastgesteld dat de vader en of de moeder het letsel toebrachten en daarom worden ze vrijgesproken.

De moeder verklaarde tijdens tijdens de zitting dat zij spijt heeft van de ontvoering van haar kind in 2018. Daardoor kon de rechtbank nu pas beoordelen wat er in 2017 gebeurde en was het contact tussen de moeder en haar inmiddels zevenjarige dochter al die tijd beperkt.

Een keer in de drie weken mag ze Hannah voor anderhalf uur ophalen bij haar pleegmoeder. En ondanks dat dat fijn is, zou ze haar dochter heel graag meer zien. “Ik heb veel gemist van het leven van Hannah en dat breekt me iedere dag”, vertelde ze met een snik. Ook een relatie blijkt voor haar lastig. “Telkens komt het gesprek op deze zaak uit en dat is niet uit te leggen. Ik kan ook geen mensen vertrouwen.”