“Wat was ik nog een jonge god hier”, lacht Fernando Reyes (64) terwijl hij naar een foto kijkt waarop hij poseert in zijn flamenco-outfit. Fernando die het levenslicht zag als Conny van Es-Konings, heeft een prominent plekje in de eregalerij van beroemde Willebrorders in gemeenschapshuis De Lanteern. Voordat hij in Spanje naam maakte als (flamenco)danser en choreograaf, bedacht hij op 19-jarige leeftijd het dansje dat bijna een halve eeuw later nog steeds tot de verbeelding spreekt.

“Het is niet zo dat ik ermee naar bed ga of ermee opsta, maar ik denk nog weleens aan die mooie tijd. Wanneer je het dansje voorbij ziet komen tijdens het Songfestival of in een act van Beyoncé, besef je dat het toch iets heel speciaals is. Iets wat ik destijds nooit had kunnen of durven dromen. Van jong tot oud kent iedereen mijn vogeltjesdans.”

Fernando was van kinds af aan dol op dansen. Geen wonder dat de rol van jeugdprins van het carnavalsfeest in zijn woonplaats ’t Heike hem op het lijf geschreven was. In die hoedanigheid mocht hij ook eens een gouden plaat uitreiken aan zijn beroemde nichtje, zangeres Corrie Konings.

De jonge Conny volgde zijn hart en deed een klassieke dansopleiding aan het Brabants Conservatorium in Tilburg. Hij danste in showballets voor televisie, bij theaterrevues van de Mounties en later ook in shows van zijn huidige levenspartner André van Duin. In Spanje is hij inmiddels al jaren een grote naam in de wereld van de flamencodans.

“Ik begon net aan de weg te timmeren in Spanje toen mijn moeder mij belde”, begint Fernando zijn uitvoerige relaas over het ontstaan van het dansje bij ‘De Vogeltjesdans’. Er verschijnt een zachte glimlach op zijn gezicht en aan de twinkeling in zijn ogen is duidelijk te zien dat hij warme herinneringen koestert aan deze periode in zijn leven.

“Mijn moeder vroeg of ik naar huis wilde komen omdat ome Marijn en tante Jopie een liedje hadden waar een dansje bij moest komen.” ‘Oom’ Marijn Heeren uit Sint Willebrord was de voorman van ‘De Electronica’s’ die een eigen bewerking hadden gemaakt van ‘Der Ententanz’.

Het instrumentale nummer, waarvan het origineel gecomponeerd is door een Zwitserse accordeonist, belandde aanvankelijk op een B-kant van een single van de Willebrordse formatie. Toen radiozenders de nieuwe versie van ‘De Vogeltjesdans’ ontdekten, won het nummer snel aan populariteit. Het enige dat nog steeds ontbrak, was een bijbehorend dansje.

Dat werd nog eens pijnlijk duidelijk toen de eerste televisieopname van de Electronica’s de uitzending niet haalde omdat het optreden met alleen de bandleden achter hun instrumenten te langdradig was. Fernando die inmiddels terug in Nederland was, bleek de reddende engel. In een mum van tijd bedacht hij een nieuw dansje.

Toen Fernando het voordeed op het kantoor van Johnny Hoes viel de beroemde platenbaas zowat van zijn stoel. Hoes had meteen door dat hij nu dankzij het dansje met ‘De Vogeltjesdans’ goud in handen had. “We worden rijk!”, riep hij in zijn onvervalst Rotterdams accent vanachter zijn bureau in Weert. “En de rest is geschiedenis”, lacht Fernando.

‘Rijk’ is Fernando overigens nooit geworden van zijn ‘simpele choreografietje’. Wel vergaarde hij met de hand, heup en armbewegingen die hij bedacht eeuwige roem. ‘The Chicken Dance’ komt nog regelmatig voorbij op sociale media en het is nog steeds een klassieker op feesten en partijen. Daarmee staat de vogeltjesdans op het internationale lijstje van meest aanstekelijke dansjes tussen bijvoorbeeld ‘The Macarena’, ‘Gangnam Style’ of ‘The Baby Shark Dance’.

Op zijn telefoon kijkt Fernando naar een oude opname waarin hij samen met andere dansers zijn dansje uitvoert op televisie: “Hier in het midden sta ik in mijn gele vogelpak. Ik kan me herinneren dat het bloedheet was wanneer je erin zat. Vooral in Duitsland hadden we later veel succes. Dan stonden mensen voor het optreden buiten bij onze bus al massaal de vogeltjesdans te doen. Ondanks de aanwezigheid van grote sterren uit die tijd, zoals Catharina Valente en Demis Roussos, kregen wij de meeste aandacht. Heel bijzonder.”

“Weet je”, klinkt het mijmerend. “In Nederland kennen de mensen ‘De Vogeltjesdans’ alleen in de instrumentale uitvoering. In het buitenland zijn er tientallen versies met een songtekst. Het zou best leuk zijn als we dat hier ook nog eens zouden doen. Zoiets als: ‘Want als de vogeltjes gaan fluiten, wordt het feest voor iedereen’.”

Fernando leeft helemaal op bij de gedachte: “Ik zou dan als Fernando Reyes nog best eens een comeback kunnen maken. Niet zozeer voor mijzelf, maar voor mijn familie en de mensen van hier waar het allemaal begonnen is. ‘Gij bent toch van de veugeltjesdans of gij bent toch Fernando van Corrie’, krijg ik nog regelmatig te horen wanneer ik in het dorp ben. Ik vind dat lief en teder en daarom draag ik Brabant en Sint Willebrord voor de rest van mijn leven heel diep in mijn hart.”