Jos (76) kruipt 3 kilometer na dronken grap, maar het valt hem tegen
“Ooit als ik teveel gedronken heb, ga ik kruipend naar huis, maar verder heb ik niet getraind”, lacht Jos net voor zijn kruiptocht. Klokslag negen uur kruipt hij onder luid applaus onder het ‘startpoortje’ door. Met een fluorescerend hesje, petje, kniebeschermers en handschoenen begint hij aan zijn kruiptocht naar de andere kant van het dorp.
“Ik ben een fanatiek wandelaar en zei in de kroeg dat ik ook weleens een ‘bietje’ zou willen kruipen”, zegt Jos lachend. “Dat zei ik terwijl ik een paar biertjes op had. Nu zit ik eraan vast. Maar het is voor het goede doel.” Hij doet het voor de ‘kindjes’ van Schijndel, voor twee jeugdorganisaties. “Dreamlife heeft het zwaar na een inbraak. Dan hebben we dadelijk een mooie cent opgehaald en dan kunnen ze weer wat speelgoed kopen.”
“De eerste meters gaan super, alleen zijn mijn schoenen te groot.” Na een paar honderd meter moet Jos even gaan zitten en is het tijd voor een schoenenwissel. Door zijn te grote schoenen en de eerste vermoeidheid maakt Jos een flinke smakker als hij recht gaat staan. “Het gaat weer goed, niks aan de hand. Ik heb gewoon schoenenpech.”
Goede doelen
Jos kruipt voor jeugdorganisatie De Zwengel en Jeugdhonk Dreamlife. Die laatste heeft donaties hard nodig na een inbraak “Eerder dit jaar is er voor 1650 euro aan spullen gestolen”, weet Els Zomers van Dreamlife. Die inbraak was een flinke strop en zorgde voor flinke tranen bij de vrijwilligersorganisatie. “Wij zijn op woensdagmiddag open voor basisschoolkinderen. Ze kunnen bij ons spelletjes doen, zoals airhockey. Wij zijn een belangrijke plek voor kinderen die bijvoorbeeld geen vrienden hebben, bij ons kunnen ze vrienden maken.”
Fred van Kessel begeleidt Jos op zijn ‘helse tocht’. Hij geeft aanwijzingen zodat Jos precies weet waar stoeptegels niet goed liggen en welke kant hij op moet kruipen. “We hebben vier dagen in Luxemburg getraind, dit gaat helemaal goedkomen.” Fred moet af en toe ook streng zijn. “Jos moet tussendoor even stoppen, even zitten, daar zien we op toe.”
En de kruiptocht blijft niet onopgemerkt. Voetgangers, fietsers en automobilisten stoppen, roepen en toeteren als ze voorbij komen. En de donatiepot wordt ondertussen ook flink gevuld.
Na vijfhonderd meter vindt Jos het nog niet te zwaar, maar als hij even gaat zitten na een kilometer kruipen is de stemming anders. “Ik heb veel de Kennedymars gelopen, maar dit is zwaarder. Je kijkt alleen maar op de tegels en als je omhoog kijkt, krijg je een inzinking. Dat kan ook door de potjes bier komen die ik deze vakantie op heb.”
“We doen het zuutjes (rustig, red.) aan. Het is nog vroeg”, zegt Jos als hij op handen en knieën weer verder gaat. Na twee uur kruipen, zuchten en kreunen is Jos halverwege. Bij zijn favoriete kroeg staat na de finish een koud biertje op hem te wachten.
