Wil Lichtvoet zat buiten toen hij kort na negen uur 's avonds een enorme explosie hoorde. "Ik heb nog nooit zoiets gehoord, het was alsof er een bom afging. Alles stond in lichterlaaie. Het glas en houtwerk vloog eruit. In een mum van tijd waren er zo’n vijf brandweerwagens, vier ambulances en vijf of zes politieauto’s."

De politie ontruimde het complex donderdagavond omdat ze eerst zeker wilde weten dat het gebouw nog stabiel is na de ontploffing. Ook wilden agenten nog sporen veiligstellen. Lichtvoet kon gewoon in zijn huis blijven, maar bewoners van zes appartementen moesten de nacht doorbrengen in het Campanile Hotel.

Angelique is één van hen. Ze is nog steeds gestrest door de gebeurtenis. "Ik kan mijn huis niet in, mijn vertrouwde omgeving. Daar word je niet vrolijk van. Door alle stress, spanning en onzekerheid heb ik niet geslapen."

Kat naar dierenarts
Ze woont precies boven het appartement waar de ontploffing plaatsvond. “Ik was niet thuis en werd gebeld door mijn buurjongen dat er iets ergs was gebeurd. Aan de voorkant van mijn woning is niks te zien, maar toen ik achter kwam, schrok ik echt. Het is helemaal zwartgeblakerd."

Ze is nog even binnen geweest omdat ze de kat van haar vriendin zocht, waar ze op moest letten. "Hij was nergens te bekennen, maar bleek achteraf toch nog binnen te zitten. Hij is ter observatie naar de dierenarts gebracht. We weten nog niet hoe het met hem gaat."

Door de explosie en uitslaande brand raakten twee mensen zwaargewond. Hoe het met hen gaat, weet Angelique niet. "Mijn huis is het ergst getroffen omdat ik er precies boven woon. Mijn buurjongen zei: 'Wees maar blij dat je niet thuis was, anders had je ook in het ziekenhuis gelegen.' Geluk bij een ongeluk."

Voorlopig nog niet naar huis
Ruud de Kleine woont op de hoek van het flatgebouw. Hij zag de zwaargewonde mensen wegvluchten uit de flat. "Ik hoorde iemand 'brand!' roepen en ben naar het balkon gegaan. Daar zag ik een enorme vuurzee. Ik zag een man lopen met nog maar een half shirt aan. De rest was weggebrand, denk ik."

Ook hij werd opgevangen in het hotel. "Het was lang wachten, we konden daar pas rond twee uur 's nachts naartoe. Ik heb maar een paar uur geslapen, de schrik zit er goed in."

De bewoners moeten wachten op goedkeuring van de woningcorporatie tot ze terug naar het appartement mogen. “Ik ben er klaar mee, ik wil nu uitsluitsel", zegt Angelique. "We moeten hier rond de middag weg, want het is volgeboekt. Waar moeten we dan heen? Weer naar een ander hotel?"

Ze verwacht niet dat ze snel haar huis in kan. "Ik denk dat dat er heel veel opgeknapt moet worden en dat kan heel lang duren. Als ik naar een ander huis mag, wil ik een benedenwoning. Want dit wil ik niet meer meemaken. Ik ben klaar met flats. Dit is echt niet leuk.”