'Onze Koos ligt nog binnen', zegt zijn moeder als ze al even met zijn allen in een veiliger huis aan de overkant zijn. Koos komt er uiteindelijk zonder kleerscheuren vanaf. Hij heeft het alleen maar van horen zeggen, maar wat hij zich nog goed kan herinneren is dat zijn vader het weer altijd goed in de gaten hield. En als er bijvoorbeeld onweer kwam dan zei hij 'rustig blijven'. Terwijl zijn moeder dan juist altijd erg angstig was.

Een gevoel dat Toon Ermers van de Heemkundekring Felix Walter Lamgenboom herkent van de verhalen die hij in zijn jeugd hoorde van zijn ouders. "Ook mijn moeder was vreselijk bang als het ging waaien", vertelt hij. Hij noemt de stormramp van toen een 'lokaal trauma'. "Wanneer er slecht weer kwam, moesten we met z'n allen onderin de kelder gaan zitten en een rozenhoedje bidden. Dat deed je in die tijd."

In Langenboom worden die dag 23 boerderijen met de grond gelijk gemaakt. Van de kerk is niks over en het klooster is grotendeels verwoest. Ook het dorp Zeeland wordt hard getroffen. Twee jongens komen om. In een strook van vijfhonderd meter breed gaat alles tegen de vlakte, vertelt Ermers.

En hoewel dankzij het Nationaal Stormramp Fonds mensen er materieel volgens Ermers niks bij inschieten, hebben ze 'emotioneel enorm geleden'. Precies de reden waarom hij het heel belangrijk vindt om de ramp te blijven herdenken. En juist daarom zijn er deze zondag in Zeeland en Langenboom tien informatiepanelen onthuld met foto's en informatie over de tornado en de verwoesting die deze heeft aangericht.

Als speciale gast bij de herdenking in Langenboom onthult Koos in de Tornadotuin die daar in 1985 is aangelegd één van de panelen. Mooi vindt hij dat. Want ook hij vindt het belangrijk dat de ramp niet wordt vergeten.

10 jaar geleden maakte Omroep Brabant het volgende item over de 'vergeten stormramp':