Een ballonnenboer die in een handomdraai een bloem maakt, kraampjes met oliebollen en lachende kinderen vullen dit weekend het centrum. Op zondagmiddag struinen er veel jonge gezinnen over de kermis. "Er is voor iedereen wat wils. Het zijn kleine prijzen dus voor weinig geld heb je een topmiddag", vertelt bezoeker Niels met zijn dochter in z'n armen.

Niels vindt het belangrijk dat de kermis er is. "Het brengt mensen bij elkaar. Dat doet de kroeg al ontzettend goed, maar zo'n kermis is voor het dorp geweldig", vertelt hij. "De kermis wordt steeds groter dus ik ben echt heel blij. Je ziet veel mensen die hier met de hele familie naartoe komen. Dat is mooi."

Het is een echt dorpsfeest en zoals dat in een klein dorp gaat is het 'ons kent ons'. Iedereen staat gemoedelijk met elkaar te kletsen en te lachen. "Ja, het is fantastisch. Kijk waar een klein dorp groot in kan zijn", vertelt Simone, die samen met haar partner en drie kinderen op de kermis is.

Ze is geboren en getogen in Ommel. "We zijn afgelopen jaar weer terug in Ommel komen wonen. Je ziet weer mensen die je al jaren niet meer hebt gezien. Het is net een reünie", lacht ze. "Het is belangrijk om in ere te houden want dit is echt goed voor de leefbaarheid van het dorp. En de prijzen zijn toegankelijk. Je kunt voor €1.50 in een attractie."

De kermis trekt zelfs bezoekers van buitenaf. "Ze hebben leuke attracties hier en veel lekker eten. Familie van ons woont hier en dan is het wel leuk om naar de kermis te gaan met ze", vertelt Jip uit Asten. Stiekem vindt hij de kermis in zijn eigen dorp wel iets leuker. "Want die is groter!"

Jaap en Jos van het kermiscomité kijken tevreden toe. Zo'n zes jaar geleden zijn zij zich gaan inzetten voor de kermis. "We komen van ver en we hebben het even lastig gehad met corona, maar we hebben altijd onze schouders eronder gezet. Je ziet wat het ons brengt", zegt Jaap blij. "Ik bezoek ook wel andere kermissen, maar dit is voor mij dé kermis van het jaar."

Voor Jos geldt hetzelfde. "Zonder kermis mist Ommel een lichaamsdeel", zegt hij. "We willen de leefbaarheid in stand houden. Er zijn veel mensen vertrokken omdat er geen woningen waren, maar we zien ook dat ze weer terugkomen. Dan zie je die verbroedering. Zes jaar geleden begonnen we met een zandbak en een grote bak mais om in te spelen, en als je nu kijkt kun je wel zeggen dat het staat als een huis."