Automobilisten laten vaak onbewust hun gas los of trappen zelfs op de rem als ze de Keizersveerse brug naderen. Omdat ze het gevoel hebben in een soort donkere tunnel terecht te komen. Met vaak files tot gevolg. Ruim twintig jaar geleden heeft de brug een frisse, witte kleur gekregen. Maar ook dat biedt geen soelaas, want het benauwende gevoel blijft.

Ondanks dat de A27 de komende jaren wordt verbreed, blijft deze oeververbinding tweebaans. Tot groot verdriet van de gemeente Geertruidenberg die vreest voor nog meer verkeersproblemen.

Minister Paul Reymer van Waterstaat opent op zaterdag 31 oktober 1931 officieel de brug. Een optocht van versierde wagens trekt over de drie brugdelen waaruit het groen geverfde gevaarte in pakweg een jaar is opgebouwd. Totale kosten: 2,3 miljoen gulden (ruim een miljoen euro).

Vele honderden, misschien wel duizenden, mensen wandelen over de rivier die ze tot dan toe alleen met een veerboot en sinds eind negentiende eeuw zelfs met een stoompont, konden oversteken.

Alle kranten pakken uit met mooie plaatjes en ronkende teksten. Maar niet iedereen is even enthousiast. Het communistische dagblad De Tribune heeft zo zijn eigen lezing over waarom de brug is aangelegd.

"Deze brug was vooral nodig geworden door het toenemende autoverkeer. De bourgeoisie (mensen met geld, red.), die naar Parijs ging om te fuiven, moest in haar luxe auto's vaak 'onbehoorlijk' lang wachten bij het stoompontveer. Zoals onder het kapitalisme gebruikelijk is, wordt de opening van het technische kunstwerk in de kranten vermeld, met portretten van een minister en de commissaris der koningin in Noord-Brabant. De mensen, die het kunstwerk hebben gebouwd, de arbeiders en het technisch personeel, worden nauwelijks genoemd."

In de loop van de jaren dertig neemt het verkeer snel toe over de brug die het zuiden van Nederland verbindt met het noorden. Op 10 mei 1940 vallen de Duitsers ons land binnen en slechts drie dagen later besluit ons leger de brug op te blazen om het de aanvallers een stuk ingewikkelder te maken. Ruim vier jaar later gaat het herstelde exemplaar opnieuw de lucht in. Nu zijn het de terugtrekkende Duitsers die de brug verwoesten om de geallieerde opmars te frustreren.

In 1948 herrijst de oeververbinding en jakkeren de eerste auto's er weer overheen. Eind jaren zestig wordt de weg omgetoverd tot snelweg A27, maar al snel is de Keizersveerse brug een zorgenkindje. Auto's maar vooral vrachtwagens moeten zich met veel moeite over de smalle brug wurmen en steeds vaker loopt het verkeer hopeloos vast.

Er moet iets gebeuren en snel. Rijkswaterstaat kiest voor een bepaald niet alledaagse oplossing. De Moerdijkbrug wordt vervangen. Tja, en wat moet je dan met de oude brugdelen? Die hergebruiken we gewoon! Die brugdelen verschijnen bij Keizersveer, net als eind jaren zeventig in Spijkenisse. Voordeel is dat de tweedehands delen een stuk breder zijn dan de bestaande brug die wordt gesloopt en ze korte tijd verlichting bieden.

Ook de recyclede brug blijkt al snel hopeloos verouderd. Maar het Rijk belooft, samen met het verbreden van de A27, de Keizerveerse brug aan te pakken en een facelift naar drie rijbanen te geven. Tot in juni dit jaar die zeepbel wordt doorgeprikt. Geen koninklijke update voor de keizerlijke brug, omdat het geld op is. Merde!