De liefde voor paarden kreeg Erik via zijn opa's met de paplepel ingegoten. Hij volgde de gerenommeerde hippische opleiding in Deurne en kwam daarna vrij snel in dienst bij de Koninklijke Stallen in Den Haag. Hij klom daar op tot eerste koetsier. In 2012 mocht hij voor het eerst op de bok zitten van de toen nog Gouden Koets.

De Glazen Koets wordt dit jaar bestuurd door zijn vrouwelijke collega. Erik leerde haar de kneepjes van het vak. “Ik heb haar begeleid bij het rijden met een achtspan. Daarvoor oefenen we binnen maar we rijden ook buiten naar Wassenaar of Scheveningen bijvoorbeeld. Ik vind het mooi om te zien hoe ze zich ontwikkeld heeft. Ze heeft het helemaal zelf voor elkaar gekregen, ook daar beleef ik plezier aan.”

Thuis steekt Erik zijn vrije uurtjes in de training van zijn eigen paarden. Nu hij op Prinsjesdag geen koetsier is, heeft hij daar meer tijd voor. “Als koetsier van de glazen koets moet je hard werken, dat vergt honderd procent aandacht. Je kunt dat niet combineren met wedstrijden waarvoor ik ook nog eens zeven weken per jaar onderweg ben. Ik heb nu zulke mooie paarden om mee te kunnen doen aan de top. Daar wil ik echt nog verder mee komen.”

Samen met zijn vrouw Judith, dochter Sophie en zijn vriend Ferdy vormt Erik zijn eigen tweespan team waarmee hij de afgelopen jaren succes boekte bij nationale en internationale menwedstrijden. Tijdens het WK voor tweespannen in Beekbergen vorige maand behaalde hij met het Nederlands team een bronzen medaille. Individueel eindigde hij op de achtste plaats.

Inmiddels is Erik al weer begonnen met voorbereidingen van het WK in 2027 in Hongarije. “Je wilt je paarden op dat ene moment op z’n allermooist laten schitteren. Ze moeten zichtbaar plezier hebben. Dan zie je dat alle inspanningen en trainingen bij elkaar komen. Wanneer ik het zo bekijk, zou je wedstrijden in die zin kunnen vergelijken met de prestatie op Prinsjesdag.”

Toch is er volgens Erik ook een belangrijk verschil: Terwijl hij bij wedstrijden vooral op zichzelf is aangewezen, is hij tijdens Prinsjesdag ook meer een soort manager. Tijdens de rijtoer wordt de koetsier immers omringd door acht collega’s die naast de paarden meelopen. Daarnaast staat de koetsier in nauwe verbinding met de zogeheten postiljon die als ruiter op het voorste linker trekpaard zit.

“Er komt dus heel wat bij kijken. Daarom is belangrijk om te zorgen dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft. Wanneer er rust in de groep is, hoef je ook niet zenuwachtig te zijn. Wanneer de paarden op hun gemak zijn, rolt het hele spel min of meer vanzelf.”

Na 2012, 2014 en 2016 was 2018 vooralsnog het laatste jaar dat Erik koetsier was van de Glazen Koets. Of hij nog eens terugkeert op de bok tijdens Prinsjesdag? Erik houdt het open. “Ik vind het belangrijk dat anderen een kans krijgen. We doen het tenslotte met elkaar. Er komt heus wel weer een kans voorbij maar het moet mijn sport niet in de weg staan. Prinsjesdag blijft zeker een uitdaging en voor een koetsier het allermooiste om te mogen doen.”

Dinsdag loopt Erik naast het achterste Friese paard van de achtspan voor de Glazen Koets. ”In deze positie ben ik het dichtst bij de koetsier om eventueel kleine dingetjes op te vangen. Zo heb ik toch nog een klein beetje de vinger in de pap”, grapt hij met een knipoog.