Het huisje is niet van echt te onderscheiden. Het is volgens Michel een kleine 2 meter hoog. De snoepjes, de dakpannen en de taarten: alles klopt tot in detail. "Totdat de Efteling het echte huisje sloopte en opnieuw opbouwde", lacht Michel. Toch blijft hij het oude, vertrouwde huisje van vroeger mooier vinden.

Vijf jaar lang, bijna elke dag klussen. Hoeveel tijd het totaal heeft gekost? "Honderden uren! Ik wil het eigenlijk niet weten. En ik wil zeker niet weten wat al dat materiaal heeft gekost", lacht hij.

De creatieveling heeft nog veel meer gemaakt. De enorme poort in Efteling-stijl, een gigantisch raam, de wereldberoemde muzikale paddenstoel, een sprookjesvijver, twee prullenbakken van het park, een boek met de dansende schoentjes en het bordje van Hans en Grietje. Alleen het picknickbankje in zijn tuin lijkt nog 'normaal'. "Dat ga ik ook in de kleuren van Anton Pieck verven", lacht hij.

Eigenlijk hoeft Michel niet meer naar de Efteling: hij kan gewoon in zijn tuin blijven. "Maar ik ga bijna elke dag naar de Efteling en ik blijf gaan", zegt hij. "Een paar uurtjes maar. Een rondje sprookjesbos is voor mij genoeg."

De passie voor de Efteling is hem op het lijf geschreven. Letterlijk: want op zijn arm heeft hij een tattoo met Klein Duimpje, de paddenstoel, de rode schoentjes en het sprookje De Zes Zwanen. "De Efteling zien, verveelt nooit", lacht hij.

Michel is banketbakker in Raamsdonksveer. Toch heeft hij zijn huisje niet van snoep gemaakt. Eerder maakte hij wel een Efteling-taart van marsepein. "Die was binnen een half uur weg", lacht hij. "Het is leuk om ook iets blijvends te maken." De buren? "Die vinden het prachtig, vooral de kleintjes."

"Het is een verademing dat het huisje af is", vindt Michel. Toch is het volgende project alweer in de maak. "Ik wil hekjes met de bekende krullen, die ook in het Sprookjesbos staan. Ik ga gewoon door."