Op het eerste gezicht lijkt 750 meter geen grote afstand, maar voor de deelnemers van de Neurorun is het een flinke uitdaging. "Ik heb er mijn handen vol aan", zegt Marjon. Na een herseninfarct in 2017 ging ze fysiek behoorlijk achteruit, maar ook prikkels verwerkt ze anders, wat grote gevolgen heeft.

"Ik zou hier niet te lang kunnen zijn", vertelt ze, terwijl er vanaf de zijlijn luid gejuich klinkt. "Als ik last heb van prikkels heb ik niet altijd een goed looppatroon." Toch doet de support van toeschouwers Marjon goed en krijgt ze er veel motivatie van.

Dat geldt ook voor Henny die in 2019 werd getroffen door een herseninfarct. "Ik had toen nooit gedacht dat ik dit weer zou kunnen", zegt ze trots. Henny loopt met een stok, maar dat is tijdens het speciale sportevenement geen probleem.

Deelnemers mogen wandelen, rennen, met stok lopen of met rolstoel of rollator over de finish. Zo loopt de 83-jarige Theo Gijsbers met zijn stok op eigen tempo het parcours. De oud-gymleraar is al 21 jaar met pensioen, maar nog altijd heeft sport een belangrijke rol in zijn leven.

"Het heeft me er bovenop geholpen toen ik vier maanden geleden een herseninfarct kreeg", vertelt hij. Toen had de oud-gymleraar niet verwacht dat hij enkele maanden later aan een sportevenement kon meedoen. "Ik ga ze maar eens inhalen", zegt hij lachend terwijl hij stapvoets verder slentert.

Ook Tina Dolmans is trots op haar deelname. "Ik mag weer meedoen en ik hoor er weer bij met zo'n sportevenement. Er zijn weinig wedstrijden voor krakkemikken zoals ik. Het is heerlijk", zegt ze terwijl ze met haar rollator loopt. Tina was vroeger erg sportief en deed graag wielrennen, kajakken en hardlopen.

"Dat is sinds enige tijd helemaal anders. Ik heb ook een geheugenaandoening, waardoor ik soms vergeet dat ik iets mankeer en ik veel te veel loop. Gelukkig heb ik nu goed getraind", vertelt ze.

De wedstrijd brengt ook veel emotie naar boven bij sommige deelnemers. "Vorig jaar kwamen we nog met z'n drieën met de handen omhoog over de finish, maar mijn vriend Hans is twee weken geleden overleden. Het is erg emotioneel", vertelt Frans Wouters.

Hoewel het meedoen bij de Neurorun belangrijker is dan winnen, gaat Ruud Overes als een gek op zijn doel af: de finish als eerste bereiken. "Vorig jaar ben ik eerste geworden en dat wilde ik nu weer. Ik heb Parkinson en dat is niet te genezen. De beste methode om de symptomen in toon te houden, is door te sporten. Het was erg leuk om te doen", zegt de trotse winnaar.

Ook Henny en Marjon kijken terug op een geslaagde prestatie. "Ik ging harder dan normaal en dat voel ik in mijn benen, maar ik heb grenzen verlegd", sluit Henny af.