“Je moet er even doorheen kijken”, lacht de 56-jarige Patric. Hij laat de leegstaande garage zien aan de Teteringsedijk in Breda, naast de voormalige Aldi. Hij mag er twee jaar anti-kraak zitten. “Hier gaan we grote poppen neerzetten, dat trekt mensen”, lacht hij trots, wijzend naar het raam. Enthousiast laat hij zelf-gekrabbelde schetsen zien van het nieuwe museum met winkel en magazijn.

1200 vierkante meter: zo groot is het pand op het station dat leeggehaald wordt. Over twee weken moet het leeg zijn. De bouwwerken zijn gigantisch. Zo is een tafereel van 15 meter bij 6,5 meter afgebroken. Het bouwen ervan duurde een maand.

Ruim tien jaar geleden begon het avontuur van de Playmobil-fanaat. Het startte met een kerstdorp dat er maximaal drie maanden zou staan. De kleine Playmobil-droom groeide uit tot een gigantisch museum met ontmoetingsplek en winkel: Happy Station. Patric verhuisde een paar keer binnen het station. Hij mocht in dit pand blijven totdat de NS het weer nodig had: nu dus.

“Je wist dat het moment zou komen”, stelt Patric. Toch was de dreun voor de vrijwilligers enorm. Vooral voor een 75-jarige vrouw die de vrijwilligers ‘oma’ noemen. “Slapeloze nachten heeft ze. Flinke huilbuien ook”, vertelt de fantasiebouwer. “Ze wil hier ook niet komen bij het afbreken. Ze kan het niet aanzien.”

Na twintig pogingen is er dus een nieuwe plek voor de vrijwilligers. Het verhuizen valt niet mee. “Zeker niet met de storm gisteren”, lacht de bouwfanaat. “Hup, weer een doos Playmobil op straat. Dan kruip ik maar weer op de grond.”

“Ik heb het er moeilijk mee”, vertelt de 47-jarige vrijwilliger Bas van Londen. Ontelbaar veel uren was hij in de weer met het speelgoed. “Het is een heel stuk van je leven dat je weggooit.” Toch kijkt hij uit naar de nieuwe plek. “Het is nog wel heel veel werk”, verzucht hij.

‘Gastbouwers’ en Playmobil-fanaten: ze komen van ver: Duitsland, Luxemburg, Frankrijk of Spanje. Er is een woonkamer waar mensen kunnen kletsen en een winkeltje voor Playmobil. Alles draait op vrijwilligers en de opbrengst wordt onder meer gebruikt om het museum uit te breiden. Of het geld gaat naar een hotelovernachting voor een gastbouwer. “Ik wil gewoon mensen blij maken”, licht Patric zijn drijfveer toe.

Ook mensen met een uitkering of een beperking: ze vinden een plekje bij Patric. “Mensen komen vrolijk binnen. Ze hebben weer een doel. Een jongen vindt het zo leuk, die eet binnen drie minuten om weer verder te kunnen bouwen”, lacht hij. Al zoekt hij nog altijd vrijwilligers. “Zeker in een stad is het heel moeilijk."

Op 1 oktober wil Patric het winkeltje weer openen. Voor de kerst hoopt hij ook het museum te heropenen. “We houden de moed erin. Het wordt nog mooier”, zegt hij stralend.