Boodschappen doen in Nuland is deze zaterdag een feestje. Klanten krijgen een 'bèkske' koffie met wat lekkers. Voor de kleintjes is er een speurtocht langs de verschillende afdelingen en er worden prijsjes uitgedeeld. Supermarktfamilie Zwanenberg is trots op hun 90-jarig jubileum en iedereen mag het weten.

Aan de muren hangen herinneringen. Het zijn oude foto's van hoe het ooit begon met Johannes en Nelleke Zwanenberg in 1935, vijf jaar voor de oorlog. De supermarkt overleefde deze zware tijd, maar opa Johannes kwam er niet zonder kleerscheuren vanaf, vertelt de huidige eigenaar en kleinzoon John.

"Door oorlogsverwondingen liet hij nogal eens flessen uit zijn handen vallen, daar moesten we altijd erg om lachen", vertelt de kleinzoon met enig leedvermaak. "Het was echt een andere tijd. Alles werd met de weegschaal afgewogen, de worsten hingen aan het plafond en de potten pindakaas stonden uitgestald in de vitrine. Dat kan nu echt niet meer."

Vol nostalgie kijkt hij naar zijn opa en oma op de zwart-witfoto. "Toen kende je echt iedereen en was er veel tijd voor persoonlijk contact", constateert John. "We kennen nog steeds heel veel dorpsgenoten, maar er komen ook regelmatig mensen 'van buiten' in de winkel. Toch is het hier persoonlijker dan in een grote stad. Hier voelt het nog steeds een beetje als een dorpswinkel, ondanks dat we door de jaren heen flink gegroeid zijn."

Zijn zus Rianne draait ook volop mee in de zaak. Ze is trots op de drie generaties die het supermarktbloed hebben doorgegeven. "Ik wil graag met de winkel de 100 jaar volmaken, dan ben ik 65 en dan mag de vierde generatie het voortzetten. Ik blijf dan wel achter de schermen meehelpen. Zo deden mijn opa en oma dat ook, net als onze ouders.' Rianne werpt een blik op een geschilderd portret van haar vader. "Hij overleed vijf jaar geleden aan corona. Maar zoals je ziet, kijkt hij nog altijd mee of het goed gaat. Hij zou trots zijn geweest op dit 90-jarig jubileum."

Broer en zus hebben beiden een andere leefregel van hun vader onthouden. Rianne houdt zich altijd voor te kijken naar 'wat er wel kan'. John koestert zijn vaders lijfspreuk; 'Niet lullen, maar vullen'.