Eind jaren zeventig van de 19e eeuw werden er plannen gemaakt om een treinverbinding te maken tussen Nijmegen en Venlo, weet Theo Hoefs, voorzitter van het Cuijks Archief. "Het oorspronkelijke idee was dat de Maaslijn niet door Brabant zou gaan, maar later werd daar toch wel door gekozen."

De arbeiders die het spoor aanlegden, kwamen veelal uit het westen van het land. In Brabant viel het hen op dat er nogal wat kerken en kloosters rond het spoor te vinden waren. “Hier staat op elke straathoek een kerk. Meteen als je bij Mook de Maas overgaat zie je al een kerk in het Brabantse Katwijk."

"En je verlaat het Land van Cuijk weer bij het Limburgse dorpje Smakt. Daar ga je bijna door een bedevaartkerkje heen", vult Hoefs aan. "Niet zo gek dus, dat het spoortraject al snel de bijnaam Heilige Lijn kreeg. Het was een vrij heilige buurt hier en dat waren die werklieden uit het westen niet gewend. Daarom viel het hen hier zo op denk ik."

De Maaslijn bracht veel werk, zo ook voor de overgrootvader van Wim Geurts uit Vierlingsbeek. "Hij bouwde wachtershuisjes langs het traject", weet hij te vertellen. Bij een verbouwing vond Wim onder de trap een oud kasboek, nog vol potloodlijntjes en bedragen.

Zijn overgrootvader heette in de volksmond Nierke Geurts, weet Wim. Hij was meubelmaker en timerman en begon een bedrijf in 1869. Daarna is hij rond 1883 in het spoorwezen terechtgekomen. "Hij schreef in dit kasboek de inkomsten en uitgaven die hij had voor de werkzaamheden rond de Maaslijn. Voor mij is dat boekje net zo heilig als de lijn zelf", zegt Wim lachend. “Het is een tastbaar stukje familiegeschiedenis en tegelijk een inkijkje in hoe het spoor hier ooit is aangelegd.”

De Maaslijn is anno 2025 nog steeds in gebruik, al is er door de jaren heen wel een heleboel veranderd. Zo worden wissels en spoorbomen automatisch bediend; tientallen jaren terug werd dat nog handmatig gedaan. Werken bij de spoorwegen werd dan ook vaak door mannen gedaan, al waren er ook uitzonderingen.

Een van deze uitzonderingen is Dina Muller, weet Theo Hoefs. "Al was haar bijnaam leuker: Tante Treintje. Zij begon in 1921 met haar werk als spoorwachter in Cuijk. Ze zorgde ervoor dat de overwegbomen met de hand geopend en gesloten werden."

"In 1961 was het groot feest", vertelt de voorzitter van het Cuijks Archief. "Tante Treintje kreeg een certificaat dat ze veertig jaar de spoorbomen open en dicht had gedaan. Het werd groots gevierd en het kwam zelfs in de krant." Niet veel later kwam er een eind aan de handmatige bediening van de spoorbomen.