Man die hun vader fatale duw gaf alleen op verlof, dochters verbijsterd
Het is 3 mei 2024 als Sjaak (90) naar de tandarts moet in zijn eigen woonplaats. Zijn dochter Moos belt hem nog om te vragen hoe hij naar de tandarts gaat. Sjaak gaat op de fiets, want fietsen doet hij graag. Maar bij de tandarts komt hij niet aan. Moos zit op dat moment bij Sjaak thuis, ze heeft koffie voor hem gezet. Dan komt het telefoontje, ze moet direct naar het ziekenhuis.
Daar treft ze haar vader met een gecompliceerde bekkenbreuk, inwendige bloedingen en vol blauwe plekken. “Hij had veel pijn, ook zijn gezicht was kapot en een tand was uit z’n mond. Het was zo zielig”, vertelt Moos. Haar vader is nog aanspreekbaar. “Hij vertelde dat hij van z’n fiets geduwd was en dat die man heel hard tegen hem schreeuwde, terwijl hij op de grond lag. Hij wist niet wat hem overkwam."
Zijn dochters Moos en Loes hadden al eens met hem besproken dat hij voorzichtig moest zijn op de fiets, gezien zijn leeftijd. “Maar hij zei: ‘Als ik niet meer mag fietsen, heb ik helemaal niks meer'’ Maar toen hij in het ziekenhuis lag, wist hij dat het foute boel was.”
“Als psychiatrisch patiënt word je niet beter van een straf in de gevangenis."
Pieter V. wordt vrijwel meteen na de aanval opgepakt. Bij zijn aanhouding mishandelt hij ook een agente. In het jaar dat volgt, buigen het Openbaar Ministerie en de rechter zich over de zaak. De zussen en hun families zijn bij iedere zitting aanwezig. Ze zien met eigen ogen dat Pieter V. een man is met grote psychische problemen. Hij praat niet, weet zijn eigen naam niet en zijn advocaat kan moeilijk contact met hem krijgen. In de gevangenis krijgt V. medicatie, waardoor hij wat opkrabbelt. Maar hij blijft verward en zegt niet te weten wat er die dag in mei is gebeurd.
Deskundigen vinden hem niet toerekeningsvatbaar en vinden dat hij verplicht behandeld moet worden, via een zogeheten zorgmachtiging. Dat betekent dat er verplichte zorg wordt opgelegd. “Zonder medicatie en een goed zorgnetwerk blijft de bescherming tekortschieten en is de kans op herhaling matig tot hoog”, oordeelt een psychiater tijdens de zitting.
De nabestaanden van Sjaak voeren tussentijds gesprekken met de officier van justitie. Duidelijk wordt dat justitie het advies van deskundigen opvolgt en voor V. geen straf eist. V. moet behandeld worden in een gesloten ggz-instelling. “Daar hadden wij begrip voor, als psychiatrisch patiënt word je niet beter van een straf in de gevangenis. Wij vonden ook dat het beter was om hem te behandelen”, leggen de zussen uit.
“Tijdens de rechtszaak wist hij z’n naam niet eens. Kan hij 6 weken later dan alleen op verlof?"
Tijdens het laatste woord in de rechtbank geeft Moos nog aan V. mee dat ze hoopt dat hij de hulp krijgt die hij nodig heeft. De rechter prijst de nabestaanden omdat de zaak netjes en zonder boosheid verloopt. Na de uitspraak op 6 juni wordt V. meteen opgenomen voor gedwongen behandeling in De Woenselse Poort in Eindhoven.
De familie van Sjaak ontdekt dat V. al na vier weken op begeleid verlof mocht en na zes weken onbegeleid verlof kreeg. Ze kunnen dit niet geloven. Navraag bij de politie en bij de advocaat van V. leert dat hij inderdaad binnen zes weken nadat hij werd opgenomen op onbegeleid verlof is geweest. Hij keerde niet zelfstandig terug bij De Woenselse Poort. Op 18 juli is hij op zijn thuisadres in Veldhoven opgehaald door de politie en teruggebracht naar De Woenselse Poort.
Nabestaanden van Sjaak reageren verbijsterd, ze zijn teleurgesteld in het systeem. “Tijdens de rechtszaak wist hij z’n naam niet eens, het was een hoopje ellende. Kan hij zes weken later dan al alleen op verlof? Heeft hij tijdens de rechtszaak dan iedereen voor de gek gehouden? Dat hij niet zelfstandig terugkeerde van onbegeleid verlof, wil toch zeggen dat hij daar echt niet klaar voor is.”
Ook het feit dat V. in Veldhoven terugkeerde, kunnen ze niet volgen. “Ze nemen bewust het risico dat wij hem tegen kunnen komen. Het is zo krom”, verzuchten de dochters van Sjaak. “We zeiden nog tegen de officier van justitie ‘niet dat hij binnen een paar weken weer op straat loopt'. De officier verzekerde ons dat dit niet zou gebeuren, gezien zijn problematiek en zijn verleden. Dan loopt het nu toch anders."
De dochters doen nu hun verhaal omdat ze willen voorkomen dat het opnieuw misgaat als V. weer in de maatschappij terugkeert. “Deze man is psychisch ziek, al heel lang. Tijdens de rechtszaak is gezegd, dat wanneer hij eerder de juiste zorg had gekregen, het ongeval met onze vader niet had hoeven gebeuren. Het is wachten op een volgend incident.”
Reactie advocaat Pieter V. en De Woenselse Poort
Advocaat Bart Frencken bevestigt dat V. inderdaad éénmalig verlof heeft gehad en dat het verlof daarna ook meteen weer is gestopt. “Vooralsnog krijgt hij geen onbegeleid verlof meer, hij krijgt überhaupt geen verlof."
Volgens Frencken is er inmiddels een aanvraag gedaan voor een verlenging van de zorgmachtiging. "Zoals de situatie nu is, schat ik in dat deze ongetwijfeld verlengd zal worden. Met deze zorgmachtiging houden ze hem binnen.”
De Woenselse Poort is gevraagd hoe het kan dat V. op zo’n korte termijn op onbegeleid verlof mocht en vervolgens niet zelfstandig terugkeerde. Ze zegt niet inhoudelijk op de zaak van V. in te kunnen gaan vanwege de privacy van patiënten.
Wil je iets kwijt over dit verhaal? Stuur ons je bericht per e-mail of bereik ons gegarandeerd anoniem via Publeaks.
