Al sinds 1965 - toen een doosje eieren nog 53 cent kostte en iedereen naar Bonanza keek op tv - ontmoeten jongeren tussen de 12 en 18 elkaar in het weekend bij het JOC (Jongeren Ontspanningsclub), in het dorpscentrum van Wintelre. Het begon ooit op een zondagavond in oktober, met een optreden van een typisch jaren zestig-orkestje. "Zo'n honderd jongeren gooiden de heupen van links naar rechts, ze waren razend enthousiast. Daarna volgden tienermissen, een modeshow, dansfeesten en natuurlijk het carnavalsgedruis", somt oud-voorzitter Jos van der Heijden op.

De huidige JOC-voorzitter, Jelle van de Ven (32) vult aan: "Die avonden brachten de jeugd echt samen, want na school spraken ze elkaar niet meer. Mobieltjes bestonden nog niet, het JOC was echt een ontmoetingsplek. Iedereen keek ernaar uit om er in het weekend heen te gaan. Het was de voorloper van het echte kroegleven."

Alle vrijwilligers hebben warme herinneringen aan de vrolijke, ongecompliceerde avonden van weleer. Als dartele pubers brachten ze er heel wat uren door, valt te lezen in een speciale jubileumkrant die is uitgebracht. 'Onwennig en blue, maar vanaf dag één een plek waar ik wilde zijn', schrijft oud-leider Erwin Loeffen. 'Lekker een beetje headbangen met luchtgitaren op 'Whole lotta Rosie'. Het smaakte naar meer en werd a way of life.'

Tommie Groenen herinnert zich een dj die aan het eind van zijn optreden stiekem de naalden uit de pick-ups haalde. 'De volgende die plaatjes draaide, was volledig in de war toen hij bij het eerste nummer louter een krassend geluid uit de boxen hoorde. Het waren glorietijden, en is en blijft een unieke tijd in mijn leven.'

Ook Jelle grijnst breeduit als hij terugblikt naar zijn jonge jaren. Hij woonde zo'n beetje zijn hele leven in dezelfde straat als waar de thuisbasis van het JOC zat. "Als ik om kwart voor zeven naar bed moest, zat ik tussen de gordijnen door vanuit m'n slaapkamer te koekeloeren wat er allemaal op straat gebeurde. Toen ben ik er al mee besmet geraakt. Als 12-jarig menneke stapte ik er voor het eerst naar binnen. Ik had er jaren naar uitgekeken."

Jelle was gefascineerd door de muziek, en dat bleef niet onopgemerkt. Binnen de kortste keren werd hij gevraagd om er om op zaterdag plaatjes te gaan draaien. "Toen stond ik daar als 12-jarige dj, ik kon m'n geluk niet op", lacht hij.

Met z'n allen hossen op stoere muziek, feestvieren en huilen van het lachen. De tijd verstreek, kinderen werden zelf ouders, maar het enthousiasme blijft. "De ouders stimuleren hun kroost om erheen te gaan, dat is echt onderdeel van ons bestaansrecht."

Eén ding is nog altijd vaste prik en wijd en zijd bekend in de Kempen: de kusjesdans. "Om kwart over 10 is het tijd voor het nummer 'La Bamba' van Los Lobos", vertelt de voorzitter lachend. "Die draaien we dan drie keer achter elkaar, iedereen gaat in een grote kring staan, met een paar man in het midden. En dan is het een kusje en dan mag de volgende. Het is de uitgelezen kans om degene op wie je een oogje hebt te zoenen. Ja, zo zijn heel veel eerste liefdes ontstaan."

Het geheim van het succes? "Jongerensosen zijn vaak een beetje kinderachtig", weet Jelle. "Omdat wij zo'n jonge club zijn, pakken we het wat stoerder aan, zodat de jeugd zichzelf kan zijn en niet zo op de lip wordt gekeken door ouders. We zijn niet zo streng, het gaat om de lol. Iedereen is hier vrij om hun ding te doen."