Joseph en Angel laten 'hun' muzikanten glimmen van trots en andersom in Kaatsheuvel

Samen begeleiden ze al meer dan dertig jaar een drumband voor mensen met een verstandelijke of lichamelijke handicap. Joseph Pennings uit Helvoirt en Angel de Nijs uit Kaatsheuvel: iedere zondag repeteren ze met 'hun' drumband Maurits. Ook treden ze regelmatig op. De band laat hen glimmen van trots en andersom en daarom zijn zij genomineerd voor de titel Brabander van het Jaar.

Bekijk alle genomineerden en stem op onze speciale stempagina.

Dirigent Joseph telt af. En dan trommelen de leden van drumband Maurits er vrolijk op los. Dat niet iedereen precies in de maat speelt, is binnen deze band geen probleem. Het gaat vooral om samen plezier maken. Alle leden hebben een verstandelijke of lichamelijke beperking. "Het is een hele bijzondere en gezellige club", zegt Joseph met een lach. "Elke zondag maken we samen muziek."

Joseph begeleidt de muzikanten al 38 jaar. "Ik had wel bij andere slagwerkgroepen gezeten, maar dit was iets heel nieuws", vertelt hij. "De eerste keer dat ik hier was, kreeg ik gelijk een arm om mijn nek en een dikke knuffel. Toen was ik meteen verkocht."

Een paar jaar later kwam ook Angel bij de band. Eerst als begeleider, later werd ze voorzitter van de club. "Mijn schoonmoeder had gehoord dat ze mensen zochten om de bandleden te begeleiden. Ze dacht dat ik dat wel kon doen, omdat ik bij de majorettes was. Maar ik had nog nooit muziekles gehad en ik kon niet eens noten lezen."

Toch besluit Angel te gaan helpen. En net als Joseph verliest ze meteen haar hart aan de band: "Toen hebben de andere begeleiders mij geholpen en inmiddels kan ik alles spelen."

Joseph en Angel slaan nooit een weekend over. En daar zijn de bandleden heel blij mee. Marian stopt even met het spelen op haar tamboerijn als we haar vragen wat ze van Joseph en Angel vindt. "Ze helpen ons altijd", zegt ze met een brede lach. "Dat vind ik echt heel goei." Mede-bandlid Stefan steekt zijn duim omhoog. "Het is heel bijzonder, echt heel leuk."

Muziek maken met mensen met een verstandelijke beperking is wel een uitdaging. "Het is vooral heel veel herhalen", legt Angel uit. "We leren de stukken eerst zelf en daarna gaan we het de band leren."

De bandleden repeteren niet alleen, ze treden ook regelmatig op. En dat vindt Joseph misschien nog wel het allermooiste. "Het is heel leuk om te laten zien wat deze muzikanten kunnen, wat ze presteren." Ook Angel glimt van trots. "Het is zo leuk om die blije gezichten te zien. Ik heb wel eens een weekend geen zin. Maar dan kom ik hier en dan krijg ik een knuffel of een tekening. En dan denk ik, hier doe ik het voor."