Toeval bestaat niet. Dingen gebeuren met een reden. De Veldhovense Hanneke is er heilig van overtuigd, sinds ze kennismaakte met de Mexicaanse kunstenares die tijdens GLOW neerstreek in Veldhoven.

"De organisatie van GLOW was in onze straat op zoek naar een geschikte plek waar de videoprojector kon komen te staan", vertelt Hanneke. "Ze klopten bij ons aan, en toevallig is een van de organisatoren een vriendin van me. Ze kende het verhaal van ons doodgeboren kindje."

Hanneke neemt ons mee naar een kleine zeven jaar geleden. Een stralend toonbeeld van geluk was ze toen, trots op haar 35 weken zwangere buik, klaar om teentjes te tellen. Het meisje was helemaal gezond maar overleed net voor de bevalling, doordat de navelstreng bekneld raakte. Daardoor stopte het hartje met kloppen. Het stel nam Fenna na de geboorte mee naar huis om haar te verzorgen en lief te hebben. Tegelijkertijd regelden ze de mooiste uitvaart die mogelijk was.

"Het verlies deed zo onvoorstelbaar veel pijn", zegt Hanneke zachtjes. "Misschien nog wel meer omdat haar dood zo onnodig was. Er is geen woord voor een ouder die een kind heeft verloren. Er is geen standaard therapie om je te leren hiermee om te gaan. Er is vooral heel veel leegte."

Terug naar het najaar van 2025, toen werd besloten de voortuin beschikbaar te stellen voor het lichtobject. "Mijn vriendin bracht ons in contact met de kunstenares. Haar werk draait om het eren van de doden."

In Mexico is deze Día de los Muertos geen moment van tranen en eenzame rouw, maar juist een uitbundige feestdag. De Mexicanen bezoeken het graf van hun dierbare, strooien met bloemblaadjes, eten zoete gebakjes en gaan geschminkt de straat op. Het leven van de overledenen wordt gevierd met muziek en kleur. "Het sprak ons enorm aan. En toen stelde de kunstenares voor om Fenna te verwerken in het kunstwerk."

Het was heel dubbel, geeft ze toe. "Je wordt natuurlijk geconfronteerd met het verlies. Maar mijn drie andere kinderen - de oudste van 9 en de tweeling van 5 - beginnen langzamerhand vragen te stellen over hun zusje. En dit is een mooie uiting om hen te laten te zien dat je ook op deze manier met de dood om kunt gaan. De dood is niet alleen maar een begraafplaats en verdriet, het kan een feest zijn. Je kunt iemand ook herinneren in mooie kleuren en bloemen, zoals ze dat in Mexico doen."

Fenna kreeg aan de hand van foto's een prominente plek in het kunstwerk 'Day of the Living Colors'. Ook haar naam staat er in roze letters bij. Als Hanneke 's avonds uit het raam kijkt, ziet ze de vrolijke video-animatie op het huis aan de overkant voorbijkomen. Het brengt haar dochtertje weer heel dichtbij, en het licht schijnt recht in haar ziel.

"Deze dagen blijven ieder jaar vreselijk moeilijk", zegt Hanneke. "Maar ook de sociale druk om door te gaan. Om het 'een plekje' te geven. Pas sinds twee jaar durf ik naar mijn verdriet te kijken. Daarvoor werkte ik keihard, koppie hoog, de schouders recht. Het stukje rouw schoof ik bewust op de achtergrond. Alles om maar niet aan de pijn toe te geven. Dit kunstwerk helpt een stukje bij de verwerking."