Drummer Cesar Zuiderwijk: 'M'n boek is zo smeuïg als een pakkie boter'
Van drumstokken tot Golden Earringplaten en de bekkens van een drumstel: Cesar Zuiderwijk en Jean-Paul Heck hadden het zaterdag loeidruk met het signeren van de biografie 'Cesar, het verhaal van een drummer'. Achterin muziekwinkel De Waterput in Bergen op Zoom vertelt de voormalig Golden Earring-drummer grijnzend hoe hij muziekjournalist Heck allerlei nieuwe anekdotes vertelde. "Het boek is zo smeuïg als een pakkie boter."
Ongeveer tweehonderd uur hebben de bevriende drummers met elkaar gepraat om tot dit boek te komen. Urenlang zaten ze met een kop koffie te kletsen thuis bij Cesar op een vakantiepark in Baarle-Nassau en in zijn appartement in Den Haag. "Nee, geen borrels," lacht Heck. "Ik neem het heel serieus."
De muziekjournalist en Nederlands' bekendste drummer kennen elkaar al jaren. Toch leerden ze elkaar dankzij dit project een stuk beter kennen, waardoor "een echte vriendschap is ontstaan", aldus Heck. "Er waren ook emotionele momenten bij. Zo vertelde Cesar voor het eerst over de dood van zijn vader."
Privé
"Het is echt een stukje privé," stelt Zuiderwijk. "Net als de geboorte van mijn kinderen. Daar heb ik nooit iets over los gelaten, want dat ging de mensen gewoon niet aan. Er staan dingen in waar ik het nooit eerder heb gehad. Zo liet ik me ontvallen dat ik ben ontmaagd door iemand waarmee ik samen speelde."
Een grappig detail: burgemeester Margo Mulder blijkt groot fan te zijn van de Golden Earring. "Dit zijn heel bijzondere drumstokken," laat ze trots zien. "Ik heb ze speciaal meegenomen om ze te laten signeren. Jaren geleden heb ik de stokjes gevangen tijdens een van de concerten."
Stef staat vol spanning te wachten in de rij. In zijn handen een bekken van zijn drumstel. "Als de handtekeningen er zo op staan, ga ik hem op mijn kamer hangen", glundert hij. Ooit hoopt hij net zo'n goede drummer te worden als Cesar Zuiderwijk. "Maar dan moet ik nog wel een paar jaar oefenen!"
Voor Zuiderwijk is het wel even wennen om een boek met zichzelf op de kaft in de schappen te zien liggen. "We hadden het boek twee tot drie keer zo dik kunnen maken, maar dan was het niet leuk geweest. Niet lekker leesbaar. Nu is het heel smeuïg."