Jack en Ellie leven intens mee met Moerdijkers: 'We weten hoe het voelt'
“We leven enorm mee met de mensen uit Moerdijk want we weten wat ze te wachten staat.” Bij Jack en Ellie van Ginneken uit het buurdorp Zevenbergschen Hoek gaan de gedachten deze dagen regelmatig terug naar de tijd dat ze zelf gedwongen werden om huis en haard te verlaten. Ze behoorden tot de ‘HSL-vluchtelingen’ die moesten verhuizen vanwege de aanleg van de hoge snelheidslijn langs het dorp. “Het was een onzekere tijd met heel veel stress”, vertelt Ellie.
"Ons hele hebben en houden stond op losse schroeven."
Eind jaren negentig moesten aan rand van Zevenbergschen Hoek in totaal 126 woningen wijken voor de snelle treinverbinding tussen Amsterdam en Parijs. Ellie en Jack hadden de pech dat ook hun huis niet kon ontsnappen aan de slopershamer. “Het was verschrikkelijk, ons hele hebben en houden stond ineens op losse schroeven. We hadden, net zoals de inwoners van Moerdijk, onze toekomst niet langer in eigen hand.”
“We wisten toen ook nog niet waar we terecht zouden komen en wat de financiële gevolgen zouden zijn”, vult Jack aan. Het stel woonde met hun vier jonge kinderen in hun eengezinswoning aan De Wieken. “We hadden twee dakkapellen laten plaatsen en een bijkeuken gebouwd. En we hadden zelfs nog plannen om de woonkamer onder handen te nemen. Ons hele toekomstplan viel in duigen. We moesten ons paleisje waar ook onze kinderen geboren waren, verlaten.”
"Wat gaat er gebeuren met 'onze buren' in Moerdijk?"
Zowel bij Ellie als bij Jack komt door het nieuws over Moerdijk ‘het hele verhaal weer boven.’ “Wij hoefden gelukkig het dorp niet uit. Voor de mensen in Moerdijk vind ik het daarom nog veel erger. Zeker voor de ouderen die er al hun hele leven wonen, is het verschrikkelijk. We hebben het er regelmatig over: Kunnen de mensen bij elkaar blijven? Komt er een nieuw Moerdijk? Het zijn vragen die ons bezighouden.
Ellie en Jack hadden het geluk dat ze in hun nieuwe huis weer dezelfde buren kregen. Ellie: “We woonden in een blokje van zes huizen en daarvan zijn er drie huishoudens naar deze straat verhuisd. We wilden graag naast de buren blijven wonen omdat we altijd goed contact met elkaar hadden. We konden het aangeven via een maatschappelijk werkster. De gemeente heeft zich toen ingespannen dat we twee bouwkavels naast elkaar konden krijgen. Bij elkaar opgeteld wonen we nu 44 jaar naast elkaar.”
Volgens Ellie is het belangrijk dat de Moerdijkers de komende tijd goed begeleid worden. “Bied deze mensen ondersteuning, niet alleen financieel maar ook mentaal. Zorg dat ze bij elke stap in het proces worden betrokken. Vraag daarnaast vooral ook hoe ze geholpen willen worden en wat ze nodig hebben, maatwerk is heel belangrijk. En tenslotte: Voorkom dat de boel verpaupert en heb oog voor de achterblijvers.”
"Ik heb lange tijd last van heimwee gehad en dat heb ik af en toe nog steeds."
Na 26 jaar zijn Jack en Ellie aardig gesetteld in hun nieuwe huis: “Uiteindelijk hebben we het veel beter gekregen. We wonen nu in een heerlijk vrijstaand huis met een tuin. Er zit alleen minder van onszelf in. Het heeft voor mij lang geduurd voordat ik ons oude huis kon loslaten. Ik heb lange tijd last van heimwee gehad en dat heb ik af en toe nog steeds. Maar het is goed zo”, zegt Ellie.
Wat Jack betreft, zijn de buren uit Moerdijk meer dan welkom in Zevenbergschen Hoek. “Ze kunnen het hele dorp hier naar toe verplaatsen, er is plek genoeg. Bovendien blijven ze binnen de gemeente Moerdijk. En als wij meer inwoners hebben, krijgen we mogelijk ook wat verdwenen voorzieningen terug, zoals een supermarkt of horeca. Ik heb al een naam bedacht voor de nieuwe wijk: Moerdijkse Hoek.
