Speurhond Tesla en Fleur redden vermiste mensen in Valkenswaard, nederland

Ze mogen oprecht helden genoemd worden. Speurhond Tesla en haar begeleider Fleur Willems uit Valkenswaard staan 24 uur per dag paraat om vermiste personen op te sporen. En dat allemaal vrijwillig. Een pittige klus, want ze vinden soms ook mensen waarvoor hulp te laat komt.

Elke inzet zijn ze er samen bij, dag of nacht. Fleur en de Mechelse herder Tesla zijn van de stichting SAR MTL, een team met speciaal opgeleide speur- en zoekhonden. “Onze honden kunnen binnen 48 uur het verschil maken. Zij kunnen letterlijk levens redden”, vertelt Fleur.

Naast inzetcoördinator is zij ook voorzitter van de Valkenswaardse stichting. “Iedere vermissing is te vergelijken met een complexe puzzel. Wij proberen als team telkens een stukje van die puzzel te leggen, zodat het slachtoffer uiteindelijk kan worden gelokaliseerd, door ons of door andere betrokken partijen.”

Waar het werk van de politie stopt, begint het vaak voor speurneus Tesla en begeleider Fleur. Maar ze worden ook steeds vaker gebeld door familie van vermiste personen. En ze komen van alles tegen: van weggelopen dementerende ouderen tot aan suïcidale mensen en kinderen die kwijt zijn. Maar ook coldcase-zaken.

“Onze honden werken op de specifieke eigen geur van de vermiste persoon. Soms is na een verdwijning niet eens bekend of iemand na vertrek links- of rechtsaf is gegaan. Onze honden weten direct welke kant een persoon op is gegaan. Dat kan al heel veel betekenen voor het zoekgebied. Die specifieke eigen geur moeten we dan wel binnen de eerste 48 uur oppakken, dat zijn de kritieke uren.”

Mede dankzij de hulp van speurhond Tesla en de andere zoekhonden hebben ze de afgelopen jaren al meerdere mensen opgespoord. Zo herinnert Fleur zich nog een man die in 2023 in de Dommel was gevallen. “We hebben hem opgespoord en eruit gehaald. Hij was helaas overleden.”

Toch konden ze de familie wel iets bieden, zegt Fleur. “Gelukkig was hij nog niet meegenomen door de stroom. We hebben hem weer thuis kunnen brengen en de familie heeft afscheid van hem kunnen nemen.  Dat betekende heel veel voor ze.”

“Want er zijn heel veel situaties waarop de familie gewoon geen afscheid meer kan nemen. Dat is ook in praktische zin onhandig omdat je het dan niet kunt afsluiten.” De dankbaarheid is dan groot volgens Fleur. “Soms nog wel meer dan wanneer je iemand weer levend thuisbrengt.”

Ook herinnert ze zich nog een verwarde vrouw, ze was weggelopen uit een instelling. “We hebben haar na dagen zoeken weer in relatief goede gezondheid thuis kunnen brengen. De familie van de vrouw was ons heel dankbaar. Zonder onze inzet was ze niet meer thuisgekomen.”

Fleur heeft een dagtaak aan het speurwerk. Ze is fulltime bezig met haar vrijwilligerswerk, naast het runnen van haar eigen hondentrainingsbedrijf. “Ik heb een passie voor honden en ik wil gewoon iets terug doen voor de maatschappij.”

De noodtelefoon draagt Fleur altijd bij haar. Ook vanavond weer als ze naar bed gaat. “Stel: je bent zelf de weg kwijt, of een familielid is vermist. Het lijkt mij persoonlijk gewoon verschrikkelijk als je dan te horen krijgt: ‘we kunnen hem niet vinden en het houdt hier op.’ Dat lijkt mij een van de ergste dingen die er kan gebeuren. Die machteloosheid die je ziet bij familie, dat raakt je natuurlijk wel.”

Elke inzet weer houden Fleur en haar team rekening met het ergste. “Je bent voorbereid op wat je kan gaan aantreffen. Natuurlijk maakt dat het niet minder erg, maar de familie is ontzettend dankbaar op het moment dat je iemand thuis hebt kunnen brengen, levend of dood.”