Op 27 december 1975 speelde NAC voor de eerste keer in Breda een avondwedstrijd bij kunstlicht. Het was de geboorte van het Avondje NAC dat veel meer werd dan alleen een voetbalduel. Het is een begrip in Nederland en staat na vijftig jaar nog altijd voor een mix van emotie, lawaai, passie, bier, humor en gezelligheid. Vier voorzitters van verschillende geledingen binnen de club over hun favoriete Avondje NAC.

NAC-Ajax (0-1) op 25 september 1976

"De eerste keer dat ik mijn zoon Raúl meenam naar NAC vergeet ik nooit meer", zegt Mirjam de Wit-Van Loon (56) van de Clubraad. "Hij was vijf en stond die avond op zijn stoeltje op de B-Side, tussen de zingende supporters. Hij keek met grote ogen om zich heen. Niet alleen naar het veld, maar vooral naar de mensen, het lawaai, het licht. Ik keek vooral naar hem."

"Op dat moment zag ik mezelf weer als kind, hand in hand met mijn vader op weg naar het stadion. Mijn eerste wedstrijd was NAC–Ajax op 8 september 1974. Alles was groot: de benen van volwassen mensen, het kaartje met een knipje, de geur van kroketten onder een blauw geruite theedoek. Voor mij voelde het als Disneyland, een wereld vol spanning en verwondering."

"En nu stond ik daar, zoveel jaren later, met mijn eigen kind. Hetzelfde gevoel, dezelfde glinstering in zijn ogen. Alsof het in ons bloed zit. Terwijl de wedstrijd aan me voorbijging, voelde ik vooral trots. Een dubbele liefde. Die voor NAC en voor mijn zoon. Twee generaties, verbonden door geel en zwart. Voor mij is NAC meer dan voetbal. Het is familie, het is thuis."

NAC-Heerenveen (5-1) op 30 maart 1996

"Het allerlaatste Avondje NAC in het oude stadion aan de Beatrixstraat is mij het meest bijgebleven", vertelt Peter Daalmans (52), voorzitter van het NAC Museum. "Al voor de wedstrijd vloog tijdens de warming up het dak van de B-Side in brand. Iemand had er een brandende fakkel tegenaan gehouden en de vlammen sloegen metershoog uit het dak. Terwijl de sirenes van de brandweer al snel te horen waren, werd de tribune ontruimd en dat zorgde voor een rare, verwarde sfeer in het stadion."

"De toegesnelde brandweer wist de brand te blussen en na een vertraging van 45 minuten kon de wedstrijd dan toch beginnen. NAC begon slecht tegen de Friezen en kwam na 9 seconden al met 1-0 achter. De ploeg kon echter de rug rechten en wist zich terug te knokken naar 2-1. Toch volgde er weer een tegenslag, want daarna kreeg aanvaller Yassine Abdellaoui zijn tweede gele kaart en moest NAC met tien man verder. Op karakter wisten we toch nog met 5-1 te winnen en werd het voor mij een legendarische avond. Door de verwarring van de brand, de droefheid van het laatste Avondje NAC en de euforie van de overwinning."

NAC-FC Groningen (2-2) op 21 januari 2009

Voor Jean Paul Kuijpers is een Avondje NAC veel meer dan negentig minuten voetbal. "Het zijn levensmomenten die aan wedstrijden vastzitten", zegt de voorzitter van de stichting Samen voor NAC. De geboorte van zijn dochter, de laatste keer met zijn vader in het stadion... NAC markeert voor hem de belangrijke momenten. Maar één avond springt er met kop en schouders bovenuit: de bekerwedstrijd tegen FC Groningen in 2009.

"Dat was echt pure gekte. Alles zat erin", herinnert Jean Paul zich. In de reguliere speeltijd kwam NAC kwam op voorsprong, maar Groningen maakte gelijk. In de verlenging gebeurde hetzelfde en kreeg NAC ook nog een penalty tegen. "Het stadion hield zijn adem in, maar keeper Ten Rouwelaar stopte ’m. Dat moment vergeet ik nooit."

Even later kreeg NAC ook nog een rode kaart en wankelde het Bredae elftal. "Met tien man verder en dan ook nog strafschoppen… Maar weer was Ten Rouwelaar de held en NAC won de strafschoppenserie met 7-5. Gekker wordt het niet."

Jean Paul zat die avond voor het eerst op vak F5, samen met een vriend die eigenlijk Willem II-supporter was. "Ik zei: ga nou mee naar een echt stadion. Na die avond was hij verkocht." 

De ontlading was enorm. "We dachten om tien uur thuis te zijn, maar om één uur renden we naar de laatste trein." Voor Jean Paul vat het alles samen: "Dit was een Avondje NAC zoals het bedoeld is." 

NAC-RKC (4-1) op 26 oktober 2024

Bij Thomas Koster (29) van supportersgroep Fr0nt76 staat het Avondje NAC tegen RKC voor altijd in zijn geheugen gegrift. NAC won met 4-1, maar dat was eigenlijk bijzaak. Samen met de Breda Loco’s werkte hij maanden aan een megadoek van 3.400 vierkante meter als eerbetoon aan de Poolse Eerste Pantserdivisie, die tachtig jaar geleden Breda bevrijdde.

Het idee voor de Poolse tekst Pamietamy (vertaling: Opdat wij onthouden) op het doek kwam van Thomas zelf. "Mijn vriendin is Pools, dus dit project raakte me extra", vertelt hij. "Op de wedstrijddag waren tientallen supporters al in de vroege ochtend bezig om het enorme doek klaar te leggen. Dat voelde al bijzonder."

Toen het doek vlak voor het begin van de wedstrijd vanaf de hoofdtribune werd uitgerold, voelde Thomas vooral trots. "Iedereen – van vak G tot de skybox van de gemeente – was één. Poolse media waren er bij en een oud-strijder deed zelfs de aftrap. Dat gevoel van saamhorigheid, dat is precies wat een echt Avondje NAC maakt."