Live | Ouders richting verdachte kindermisbruikzaak: 'Je bent een monster' in Helmond

We sluiten het liveblog over de misbruikzaak rond Wesley W. uit Helmond. Maandag gaat de rechtszaak verder. Hieronder kun je alles teruglezen.

De zaak zou eigenlijk tot het einde van de dag duren. Maar de rechter besluit dat het genoeg is geweest voor vandaag. Ze schorst de zitting. Maandag gaat de zaak om 10.00 uur verder. Dan zal onder meer de strafeis aan bod komen, zo is de verwachting. 

De verdachte wordt weggebracht. Een vader roept nog geëmotioneerd vanuit de zaal: 'He W.!' Maar de verdachte wordt, nog voordat hij op kan kijken, snel afgevoerd. Andere ouders om hem heen sussen snel de boel. 

Er worden ook slachtofferverklaringen van kinderen voorgelezen, zo ook van dit slachtoffer:

"Ik heb er geen woorden voor. Ik was een kind dat op straat speelde en zich veilig voelde. Ik kan nog steeds niet begrijpen wat jij hebt gedaan. Ik vraag me vaak af wie ik nog kan vertrouwen. Kind hoort zich veilig te voelen in huis. Je hebt laten zien dat dat niet veilig is. Je hebt misbruik van mij gemaakt, voor je eigen gewin. Ik vraag me af of je beseft wat je hebt aangericht. Ook richting mijn familie. Ook hun vertrouwen is geschaad. Dit is niet iets wat zomaar over gaat."

Rechter vraagt Wesley te reageren op de slachtofferverklaringen:

Wesley W.: Ik kan hier veel over zeggen. Ik heb heel veel medeleven vanuit de grond van mijn hart. Het spijt me heel erg, echt heel erg. Dit had nooit mogen gebeuren."

Een andere ouder komt naar voren voor het spreekrecht. Hij vertelt dat ze schrokken van de eerste brief van school. Maar dat ze niet direct in de gaten hadden dat het om hun dochter ging.

Uiteindelijk komt dat bericht toch. "Je wereld stort in. Ik heb een gesprek met mijn dochter van 7 jaar gehad. Dat gesprek ging dieper dan woorden kunnen aangeven. Ik zag dat mijn dochter zich schaamde, omdat ze bang was dat zij iets fout had gedaan."

"Dit gesprek blijft op mijn netvlies gebrand staan. Het is niet te beseffen dat mijn dochter lange tijd helemaal alleen met dit geheim rond heeft gelopen. We probeerden ons sterk te houden voor onze dochter."

"Toen onze dochter vier was gingen we op zoek naar de juiste school voor haar. Na een zorgvuldige zoektocht zijn we uitgekomen bij Mondomijn. We zijn zelfs daarvoor verhuisd. Niet wetende dat hier de donkerste tijd van ons leven zouden gebleven."

"Je hebt verwarring, schaamte en verdriet veroorzaakt bij deze kinderen. Mijn vraag aan jou: was het jou dit waard? Je hebt hen een veilige start in hun leven weggenomen. Komt het besef ooit bij jou? Misschien wel nooit."

Hij richt zich opnieuw tot de verdachte: "Jij krijgt de toekomst niet in handen. Die is van haar, en van ons."

Een ouder maakt gebruik van het spreekrecht en draait zijn stoel richting Wesley. Hij probeert oogcontact te maken. "Ik kijk je aan, durf jij mij ook aan te kijken, Wesley?" Wesley kijkt voorzichtig zijn kant op.

"Ik wil je iets vertellen. Onze oudste dochter van destijds 8 jaar heeft een jaar lang geworsteld om het aan ons te vertellen. Omdat ze zich zorgen maakte over haar zusje en over mij. Onze dochter was pas twee jaar oud. Jij neemt je verantwoordelijkheid niet. Ik zie het nu weer. Jij bent het vertrouwen van onze samenleving niet meer waard. Ik begrijp dat je bent onderzocht en dat er een pedofiele stoornis is vastgesteld."

"Ons verdriet en woede wordt hier zeker niet minder van. Je hebt het vertrouwen van twintig kinderen en hun dierbaren zwaar beschadigd. je hebt de meiden in hun eigen slaapkamer misbruikt. Je hebt willens en wetens misbruik gemaakt van ons vertrouwen. Je hebt onze dochters aan het begin van hun leven veel schade berokkend."

"Wij als ouders moeten leven met het schuldgevoel dat we een monster in huis hebben gehaald om op ons meest dierbare te passen. Jij vond het nodig om onze jongste dochter van 2 te filmen tijdens het misbruik. Dat staat op ons netvlies gebrand. Ik hoop dat onze woorden ook op jouw netvlies staan gebrand. Je hebt voldoende tijd gehad om te stoppen."

Hij besluit: "Je zult nooit een normaal leven kunnen leiden. Je zult altijd over je schouder moeten kijken."

De vader van een van de slachtoffers gaat verder. "Je ziet dat je kind steeds meer met haar ziel onder haar arm loopt. Een kind van 8 jaar oud. 'Papa, ik voel me zo slecht. Ik wil niet verder leven.' Een kind van 8 dat dat zegt: je wereld stort weer in. Ben ik een slecht mens? Maandenlang iedere avond in gesprek met haar."

"Dit is wat jij gecreëerd hebt. Maar nog geen benul dat ze seksueel misbruikt is. Wanneer komt dat besef. De angst, de onzekerheid. Hoe gaat zich dit uiten. Jij hebt haar onschuld afgepakt. Genieten van elke fase. Je hebt mijn dochter voor haar leven beschadigd. Kind van 8 jaar bewust een jaar lang gemanipuleerd."

"Wesley, jij hoort niet meer thuis in de maatschappij. Je hebt het leven van al die kinderen voor altijd beschadigd."

De ouders van de slachtoffers komen aan het woord. Een van de vader neemt het woord: “in de auto zaten wij. Mijn dochter en ik. Pratend over geven van knuffels. Ineens vertelde mijn dochter dat jij, Wesley, aan haar had gezeten. Dit kan niet waar zijn, dacht ik. Ik dacht: misschien bedoelt ze iets anders. Niet dit."

"Waarom niet eerder gezegd tegen mij? 'Papa, hij zei dat het ons geheim was. Nu is het geen geheim meer.' Mijn dochter is misbruikt. Niet een keer, maar tig keer. Minimaal een jaar lang."

"Jij als meester, die haar vertrouwen genieten. Gewoon midden in de klas. Foto’s maken voor extra plezier. Haar op een rustig plekje zetten, zodat ze zogenaamd rustig kan werken. Maar eigenlijk voor jouw plezier."

Het is pauze tot 12.45 uur. Straks staan de slachtofferverklaringen van de ouders nog op het programma.

De voorwaarden voor een eventueel tbs wordt besproken. Hij zou dan na zijn klinische opname moeten meewerken met begeleid wonen en ambulante hulpverlening. Geen contact met slachtoffers en gezin. Ook moet hij libido-verlagende medicijnen gaan slikken. "Ik wil alles proberen", geeft hij aan. "Tenzij de bijwerkingen te zwaar zijn."

Daarna heeft de rechter het over een locatieverbod voor heel Helmond en geen contact meer zoeken met minderjarigen. W. kan zich erin vinden dat hij niet meer in Brandevoort, de wijk waar hij woonde en werkte, mag komen. Maar de hele stad, vindt hij een te zware maatregel. Hij heeft nog veel vrienden en familie in Helmond wonen.

Rechter geeft aan dat zijn ouders ergens anders in Brabant willen gaan wonen. Zijn vrienden kunnen ook naar hem komen. 

Psychiater komt tot eenzelfde beschrijving van zijn geschiedenis. Zijn jeugd is niet makkelijk geweest. Wesley is heel actief geweest als vrijwilliger in de wijk. Hij is zelf veel tekortgekomen in zijn leven en dat heeft geleid tot stoornissen. Er is een pedofiele stoornis gevonden. Psychiater gelooft niet dat hij ook op vrouwen van zijn leeftijd valt.  Hij zou alleen op jonge kinderen vallen. Zijn relaties met volwassenen waren van korte duur.

Wesley is het daar niet mee eens. “Dit is niet wat ik wilde, dit is wat me is overkomen. Dat bijvoorbeeld mannen op mannen vallen, daar kies je niet voor. Dat gebeurt. Ik ben op een gegeven wakker geworden hiermee."

Rechter:  "Het is toch uw keuze geweest? U had het ook bij uw gedachtes kunnen laten. Maar u heeft het uiteindelijk gedaan. U had ook uw gevoelens niet in de praktijk toe kunnen passen. Dan had u hier niet gezeten."

Het rapport van de psycholoog wordt besproken. De psycholoog adviseert een voorwaardelijke straf met hulpverlening. Volgens onderzoek lijdt W. aan pedofiele stoornis, maar valt hij ook op vrouwen van zijn eigen leeftijd. Volgens psycholoog is er een matige kans op herhaling. Ziet geen andere stoornissen. Volledig toerekeningsvatbaar.

Na de korte pauze gaat het over de geestelijke gesteldheid van Wesley W. Hij is onderzocht door een psycholoog. Wesley is de oudste zoon van het gezin. Hij is volgens de rechter tegen het nodige aangelopen. Zijn zusje is kort na de geboorte overleden. Zijn broertje met beperking geboren. Heeft hem het gevoel van onveiligheid gegeven. Hij voelde dat hij perfect moest zijn. Hij kreeg volgens hem niet de aandacht die hij nodig had. Er is vier keer hulpverlening voor hem gezocht vroeger bij kinderpsychologen en praktijkondersteuner.

Er was even een korte pauze ingelast. De zaak tegen onderwijsondersteuner Wesley W. gaat nu weer verder. Hij komt wat ongemakkelijk de zaal binnengewandeld.

W. heeft kinderpornografisch materiaal opgezocht op sites en gedownload. Ook heeft hij deze bestanden weer gedeeld met anderen. Er is heel veel aangetroffen op zijn gegevensdragers. Het gaat in totaal om 7000 foto’s en 15.000 video’s die zijn aangetroffen op zijn gegevensdragers.

Over waarom hij het materiaal ruilde met anderen. “Het was om te kijken of ik met het fysieke misbruik zou kunnen stoppen. Daarna ben ik blijven zoeken. En als je iets wil krijgen, moet je zelf ook leveren.”

De rechter heeft de gedownloade beelden zelf niet gezien, maar wel de beschrijving gelezen in het dossier. Ze noemt het 'akelige beelden'. "Tot penetratie van kleine kindjes aan toe. Er zitten kleine kinderen tussen de 0 en 2 jaar tussen."

W. verzekert de ouders van de slachtoffertjes dat hij geen bestanden van zijn eigen misbruik online heeft gedeeld. 

Er was ook een slachtoffertje waar W. niet op oppaste. Ze woonde in de buurt en kwam wel eens bij hem thuis. Op videobeelden zijn volgens de rechter billen van het slachtoffertje te zien. 

W. speelde regelmatig met kinderen op een binnenplein, vlakbij het ouderlijk huis van Wesley W. Hij nam de kinderen af en toe mee naar binnen om een filmpje te kijken. Dat gebeurde ook met dit slachtoffertje.

W. maakte regelmatig foto- en filmopnames. Hij heeft ook kinderen in een pose gelegd om pornografisch materiaal te maken. Hij zegt dat hij daar op dat moment niet opgewonden van werd. Hij maakte ze om er later thuis zelf  ‘plezier’ van te hebben.

Rechter vertelt over meisje van zeven jaar oud. Kindje vertelde tijdens het verhoor over een wrijvende beweging in de schaamstreek. Alles is ook gefilmd. Rechter leest uit verslag: "Kind maakt sissend geluid, alsof ze moet plassen. Wie heeft dat bedacht?”, vraagt rechter. W.: “Dat heb ik bedacht.”

De details van het misbruik van een paar andere jonge slachtoffertjes worden sneller besproken. Wel wordt duidelijk dat hij deze slachtoffertjes, die tussen de 6 en de 8 jaar oud zijn, meerdere keren heeft misbruikt, soms wel meer dan twintig keer. Hij wreef met zijn hand over de onderbroekjes of broeken ter hoogte op de plek van de geslachtsdelen van de meisjes.

Er worden vreselijke details besproken in de rechtszaal. De rechter beschrijft dat een broertje en een zusje aan elkaar moesten zitten van W. Wesley filmde dat. Op de opnames is te horen dat de verdachte opdrachten geeft aan het broertje en zusje. W. heeft meerdere keren opgepast bij het gezin. Ze moesten vaker aan elkaar zitten.

W. vertelde de kinderen meestal niet dat hij filmopnames maakte van de seksuele handelingen. Hij deed dat stiekem.

W. ontkent dat hij het jongetje zelf heeft aangeraakt. Hij was volgens de rechter niet geïnteresseerd in zijn lichaam. W.: "Klopt."

Rechter geeft aan W. de voorkeur had voor meisjes tussen de 6 en 10 jaar. Meteen daarna gaat ze over naar een jong slachtoffertje bij een oppasadres. De leeftijd wordt niet genoemd.

"Maar deze was heel jong", vertelt rechter. “Zat nog in de luiers, denk ik”, zegt rechter. Klopt, zegt Wesley. Waarom hij het heeft gedaan, weet hij niet, zegt hij. Hij heeft onder ‘gekriebeld'. W heeft het handelen gefilmd. Het misbruik komt aan het licht als een ander kindje er iets over zegt tegen haar ouders.

De details bij het derde slachtoffertje worden besproken. W. zou met zijn vinger tussen de schaamlippen hebben gezeten. Het meisje zegt dat W. haar pijn heeft gedaan tijdens het 'kriebelen'. Ze mocht niks vertellen tegen anderen, het was hun geheimpje.

Waarom deze kinderen, vraagt de rechter. “Deze kinderen waren wat vrijer.” Denkt u dat ze het fijn vonden, vraagt rechter. W.: "Nee." U was zich bewust dat niet fijn was? Ja, geeft hij aan.

Hij geeft opnieuw aan dat hij er heel veel spijt van heeft. "Ik vind het verschrikkelijk dat ik het zover heb laten komen." Hij heeft spijt en voelt schaamte. Hij had uiteindelijk ook suïcidale gedachtes. Het wordt niet duidelijk wanneer hij die gedachtes had.

De rechter leest de eerste slachtofferverklaring voor. Het gaat om een meisje van 6 dat rekenles kreeg van hem. Hij was haar mentor. De rechter heeft het over 'wiebelen'. "Hij doet me hier kriebelen", wijzend naar het kruis. Ze mocht het niet vertellen thuis en het was hun geheimpje. Het waren wrijvende bewegingen in de broek. Dit misbruik zou een jaar geduurd hebben.

Doet ie heel vaak, gaf het kindje aan. Bij meerdere kinderen. Was in het rekendomein. 

W. zegt op alles ja. 

Rechter vraagt of hij het onderwijs in wilde vanwege zijn gedachtes. Hij geeft aan dat hij het onderwijs in wilde omdat hij het een geweldig beroep vindt. "Ik was er toen nog helemaal niet mee bezig", verwijst hij naar zijn pedofiele verdachtes.

W. was al oppas destijds. "Op school kwam de drang weer naar boven." Rechter: Als ik dossier lees, is drang er altijd geweest. W: op school was ik daar helemaal niet mee bezig. Was aan het leren hoe het onderwijs in zijn werk gaat.

W. bekent direct al een groot deel van het misbruik. “Drang waar ik tijden mee rond heb gelopen."

W. wordt emotioneel, constateert de rechter. Hij vindt het moeilijk om erover te praten. Rechter: "Geef je aan als het helemaal niet meer gaat?" Hij gaat verder met zijn verklaring.

De rechter vraagt Wesley W. wat er gebeurd is. Ze vraagt waarom W. in eerste instantie ontkende, zowel toen de school hem ermee confronteerde als bij de politie.

W. reageert: "Shockerend. Je draagt probleem al langer met je mee, wat niet fijn is. Verschrikkelijk. Je wereld stort in. Je hebt zolang met zoiets rondgelopen. Je weet niet hoe je in paniek moet reageren. Stomme verbaasdheid. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen...Je schiet in een soort verdedigingsmechanisme."

Later vandaag wordt meer duidelijk over het misbruik. De slachtoffers zijn anoniem gemaakt, legt de rechter uit. Er wordt gewerkt met codenamen om de privacy van de slachtoffers te waarborgen.

Er klinkt gesnik op de publieke tribune bij het voorlezen van de verdenkingen. In de zaal zijn ouders van slachtoffers en oud-collega's aanwezig van Wesley W.

W. was zowel onderwijsondersteuner op kindcentrum Mondomijn als oppas. Hij wordt ervan verdacht meerdere kinderen misbruikt te hebben. Officier van justitie somt op waar de verdachte van verdacht wordt.

De verdachte zou bij zeker zes meisjes met zijn vinger zijn binnengedrongen. Ook zou hij bij elf meisjes de vagina en billen betast hebben en jonge kinderen aan hun geslachtsdeel hebben laten zitten.

Daarnaast zouden vier meisjes zijn geslachtsdeel hebben moeten aanraken en moesten een broertje en een zusje elkaar betasten.

De verdachte is inmiddels binnengebracht. De rechters komen ook binnen. De zaak kan na ruim een half uur vertraging beginnen.

De start van de rechtszaak is met ongeveer een half uur uitgesteld. De zitting zou eigenlijk om negen uur beginnen. De verdachte, Wesley W., is vandaag voor het eerst aanwezig. Hij is vertraagd, waardoor de zaak nog niet kan beginnen.

Vandaag staat de 26-jarige Wesley W. uit Helmond voor het eerst voor de rechter. W. wordt verdacht van ontucht met negentien meisjes en één jongen. De slachtoffertjes waren tijdens het misbruik allemaal jonger dan twaalf jaar. Een aantal van de kinderen was tijdens het misbruik jonger dan 4 jaar. De ontucht zou zowel op de school waar hij werkte, kindcentrum Mondomijn in de Helmondse wijk Brandevoort, als bij zijn oppasadressen hebben plaatsgevonden.

Hier lees je alle verhalen over de misbruikzaak rond Wesley W. uit Helmond.