"We hadden zelf ook niet verwacht dat het zo snel zo goed zou gaan. Maar al vrij snel hadden we zoiets van: we kunnen niet wachten tot het eindelijk mag. Het bevalt supergoed." Maarten is nog steeds hoteldebotel.

'Hele opluchting'
Het afgelopen halfjaar was het enigszins behelpen. Door de drukte in de champignonkwekerij van de familie Van Asseldonk konden ze elkaar alleen in het weekend zien en hoogstens een keer doordeweeks. "Het is een hele opluchting om eindelijk officieel samen te wonen,” aldus Maarten op de site van Boer zoekt Vrouw. Hij geeft zijn appartement in het Gelderse Aalten met alle liefde en plezier op om te gaan ‘hokken’ in het Brabantse.
LEES OOK: Missie geslaagd: Steffi en Michelle hebben de liefde gevonden in Boer Zoekt Vrouw

Ook voor de buurt is-ie van harte welkom. Maarten: “Ons eerste weekend samen was best druk met afspraken. Zo werden we zaterdagmiddag welkom geheten door de buurt. Het huis was versierd en er hing een welkomstbord. Het was zo’n warme ontvangst!”

'Werk en privé zoveel mogelijk gescheiden'
Maar het leven is meer dan plezier maken: er moet ook gewerkt worden om (belegd) brood op de plank te krijgen. Michelle heeft haar handen meer dan vol aan de champignons. Maarten op zijn beurt moet op zoek naar een baan in de omgeving van Boekel. Of hij al gesolliciteerd heeft bij Michelle? Nee hoor, een baan in de recent geopende derde vestiging van de champignonkwekerij zit er niet in.

Maarten: "We hebben vanaf het begin afgesproken dat we werk en privé zoveel mogelijk gescheiden houden. We willen graag allebei ons eigen ding blijven doen." Het is net iets meer dan een jaar geleden dat Michelle net als haar plaatsgenote Steffi de eerste stap zette om deel te nemen aan Boer Zoekt Vrouw.

'Samen op die hoekbank'
Waar Maarten het meest naar uitkijkt nu hij met zijn grote liefde samenwoont? "Juist de simpele dingen, daar heb ik zin in. ’s Avonds samen eten. En elke avond samen op die hoekbank natuurlijk, haha!”
LEES OOK: Steffi van Boer Zoekt Vrouw: ‘Stiekem vind ik het heerlijk om op straat herkend te worden’