Ze hebben geholpen bij het opzetten van de coronateststraten en soms zelfs bij het vervoer van coronapatiënten. Ze deelden voedselpakketten uit en assisteerden in wachtruimtes van verzorgingshuizen.

“Ja, dit is heel anders dan onze gebruikelijke inzet bij grote sportevenementen, bijvoorbeeld”, zegt Arno Bottema uit Vught. Hij is al jaren vrijwilliger bij het Rode Kruis en is er naast zijn voltijdbaan veel mee bezig. “Deze week heb ik nog meegeholpen bij de ombouw van de XL-teststraat in de Brabanthallen”.

Net als al die andere duizenden vrijwilligers doet hij het met plezier. "Maar het was zeker tijdens de eerste golf ook heel spannend", erkent Harold van den Berg uit Erp. “Je wist niet wat er ging komen en wat we zouden moeten doen.”

“De impact van corona is voor iedereen heel groot, maar zeker ook voor onze vrijwilligers”, zegt Norbert van Berckel van de afdeling Brabant-Noord van het Rode Kruis. “Daarom is deze medaille heel erg op zijn plaats.”

Hij benadrukt dat de medaille heel bijzonder is. “Het is voor de tweede keer in de geschiedenis van het Rode Kruis dat we die uitdelen. De laatste keer was na de Tweede Wereldoorlog." Zelf vindt hij het meer een ‘dankjewel’-medaille dan een ‘herdenkingsmedaille’. “Het is een extra blijk van dank voor de inzet van onze vrijwilligers.”

Om de uitreiking zo coronaproof mogelijk te houden is die opgezet als een ‘drive-thru’, op een grote parkeerplaats bij de Maaspoort in Den Bosch. In een lange rij trekken de vrijwilligers in hun auto’s voorbij. “Ik ben hier zeer, zeer blij mee”, zegt Harold van den Berg. Hij is al 27 jaar Rode Kruis vrijwilliger en ziet de medaille als 'een stukje waardering voor al die jaren vrijwillige inzet voor het Rode Kruis’.

Bij Fred en Riny Thijssen uit Sint-Oedenrode krijgen de medailles een speciale plek in huis. “En bij bepaalde gelegenheden zal ik hem ook dragen”, zegt Riny.

Samen in quarantaine
Robert Cooijmans grijpt de uitreiking aan om nog een keer terug te kijken op die bijzondere week waarin hij samen met demente bewoners van een verzorgingshuis in Bergen in quarantaine ging. “We hebben een week lang met hen opgetrokken. We hebben meegeholpen met aankleden, gaven eten en deden spelletjes. Dat was heel indrukwekkend, maar tegelijkertijd ook heel mooi om te doen.”

Het levert hem ook nu nog kippenvel op. “De mensen waren heel blij, maar het was ook moeilijk omdat wij helemaal in pak waren, als marsmannetjes verkleed. Maar toch kon je die mensen liefde en warmte geven.” En juist dat, zegt Robert, maakt het zo mooi om voor het Rode Kruis te werken.