Boerin Steffi mag nog niet beginnen met bouw van haar bed and breakfast
De groepsaccommodatie zou moeten komen aan het Rietven in Boekel. De gemeente verleende hiervoor in het voorjaar een vergunning, maar een aantal omwonenden is bang voor extra drukte en inbreuk op de privacy. Zover wil de Raad van State nog niet gaan. Wel stelt het hoogste rechtsorgaan van ons land dat het 'onvoldoende zicht heeft' op de mogelijke gevolgen van de verblijfsaccommodatie. Het belang van de bezwaarmakers weegt dan ook zwaarder dan dat van de familie Verhagen en de gemeente Boekel.
"We geven niet op. Het komt er ooit."
Ondanks de negatieve uitspraak, gaat Steffi niet bij de pakken neerzitten. “We geven niet op. Het komt er ooit. We voldoen aan alle eisen, vind ik”, aldus de Boekelse.
Steffi blijft vastberaden om het project samen met haar ouders uit te voeren. “We richten ons op een doelgroep van 45 jaar en ouder. Met de overlast zal het wel meevallen. Bovendien: het gaat om tien kamers. Dus zoveel zijn het er niet”, stelt de boerin die in januari met haar boer Roel hun eerste dochter Sterre kreeg.
Volgens de Raad van State gaat het overigens om twee verblijfsgebouwen met in totaal 24 kamers, vier vakantiewoningen en een multifunctioneel gebouw, met een ontvangstruimte, een horecaruimte met terras en vergaderruimtes.
"Bezwaarmakers hebben liever een megastal met varkens."
Steffi en haar ouders hebben op dit moment op dezelfde plek een vergunning voor een intensieve veehouderij. Die zou omgezet worden moeten worden in een vergunning voor recreatieve doeleinden. Steffi verbaast zich erover dat de bezwaarmakers ook hier een punt van maken.
“Ze hebben blijkbaar liever een megastal met duizenden varkens dan een groepsaccommodatie.” Tegelijk met de bed and breakfast zou de familie Verhagen door willen gaan met het fokken en verzorgen van paarden. En het geven van rondleidingen door hun bedrijf. “Vooral door mijn deelname aan Boer zoekt Vrouw is hiervoor veel enthousiasme ontstaan”, aldus de Boekelse.
"Dit gaat ten koste van de sfeer in de buurt."
“Het is heel jammer dat alles nu weer langer gaat duren. We hadden eigenlijk met de bouw bezig willen zijn. Dit kost zoveel tijd, geld en energie. Bovendien: de sfeer in de buurt lijdt er ook onder en dat moet het allemaal niet waard zijn. Leven en laten leven is altijd mijn motto geweest.”
“Waarom”, zo vraagt Steffi, zich af, ”kan er niet op een gewone manier over gepraat worden. Alles moet kennelijk via de computer of via de media en het verloopt via één persoon, die de belangen namens anderen zegt te behartigen.”