Onlangs stond hij samen met vier volwassen bakkers op het podium bij de finale van het Lekkerste Brabantse Worstenbroodje. Dertien jaar nog maar, een klein tenger manneke uit Heeze, en waarschijnlijk met veel minder bakervaring dan zijn concurrenten. Toch wist Djorn de eerste prijs te pakken.

Djorn raakte geïnspireerd door zijn oom, die als leraar op het Summa College in Eindhoven toekomstige jonge bakkers alle kneepjes van het vak leert. In zijn schuurtje in de achtertuin in Heeze tovert hij regelmatig de lekkerste broodjes, taarten, koeken en cakes uit de oven. Kneden, mixen, rijzen, bakken, Djorn - die naast zijn oom woont - keek toen hij klein was regelmatig mee, met zijn neus tegen het aanrecht.

"Ik was negen toen mijn oom me vroeg of ik het leuk vond om worstenbroodjes te maken", vertelt Djorn. "Nou, dat wilde ik wel."

Het deeg maken, het gehakt zo kruiden dat de worst verrukkelijk smaakt, het inrollen van de worst zodat er een broodje ontstaat, Djorn leerde alle technieken en bleek echt talent te hebben. Een paar jaar geleden besloot hij voor het eerst mee te doen aan de wedstrijd in de categorie het Lekkerste Thuisworstenbroodje. Tien jaar was hij, en daarmee een van de jongste deelnemers.

In de prijzen viel hij destijds niet. Maar nu, drie jaar later, is hij nog handiger in het rollen van het perfecte ronde broodje, en dat wilde hij de jury graag laten zien. "Ik had er wel vertrouwen in dat ik ver kon komen", zegt hij nuchter. Het recept bleef hetzelfde, 'een vers broodje en met lekker gehakt'.

Toch was de finale, waarbij alle bakkers op locatie aan het bakken slaan, nog best spannend. "M'n deeg plakte heel erg", blikt hij terug. "En de oven werkte anders dan thuis, waardoor de zijkanten van het broodje maar niet bruin werden."

"Uiteindelijk zat er kleurverschil in de eerste plaat die ik bakte en de tweede, dus eigenlijk vond ik mijn worstenbroodjes een beetje mislukt."

Ondanks de schoonheidsfoutjes vond de jury Djorns worstenbroodje de allerlekkerste. Daar stond hij, als beste amateurbakker van Brabant, met een beker en een bos bloemen die bijna groter was dan hemzelf.

Nog steeds bakt Djorn er op los in het schuurtje van zijn oom. "Iedere week maak ik er ongeveer driehonderd en die deel ik dan uit aan mijn vrienden en familie" zegt hij. Toch weet hij nog niet of hij er echt z'n beroep van wil maken. "Dan ben je iedere nacht aan het werk, en dat lijkt me niks."