De 65-jarige Ans is niet te benijden. In 2009 werd ze besmet met de bacterie dat Q-koorts veroorzaakt. Alsof dat al niet vervelend genoeg was, werd zij ook een van de vele mensen die met de chronische versie te maken kregen. Dat betekent onder meer veel vermoeidheid en concentratieproblemen. Vervolgens werd ze afgekeurd. Met de gezondheid ging het daarna niet beter, want ze kreeg klachten aan een van haar ogen, gevolgd door een licht herseninfarct en problemen aan haar benen.

"Ik kreeg met steeds meer beperkingen te maken, zoals evenwichtsstoornissen en hoofdpijn, maar mijn man en ik komen er niet aan toe met de hulp die ik nu krijg. Het gaat vaak om misschien wel simpele dingen, zoals het aantrekken van steunkousen. Het is heel vervelend allemaal. De verpleegkundige zou willen dat ik meer hulp krijg, maar er is niemand", vertelt Ans, die ondanks de waslijst aan ongemakken positief blijft.

“Er zijn mensen die het veel erger dan ik hebben, ik kan bijvoorbeeld nog wat fietsen. Maar als ik voortaan zelf boven de boel onder handen moet nemen, dan moet ik het bed, de badkamer en het stoffen over drie dagen verdelen. Ik heb niet meer de energie om dat binnen een paar uur te doen", vertelt ze.

De Zeelandse heeft begrip voor de situatie waarin zorginstanties terecht zijn gekomen. "Ik verwijt BrabantZorg dan ook niets. Ik heb vroeger ook als huishoudelijke hulp gewerkt en weet hoe het is. Het is wel heel raar dat ik nu hulp aan anderen moet vragen, die het al zo moeilijk hebben.”

Ans doelt op de werkdruk in de zorg, het personeelstekort en het gebrek aan waardering. Zaken die deze week ook door KBO-Brabant onder de aandacht werden gebracht. “Alles is wegbezuinigd, er komen geen mensen meer bij en het wordt alleen maar erger, ben ik bang. Over een paar maanden gaat mijn hulp met pensioen. Wat dat voor mij betekent? Ik weet het niet, ik heb echt geen idee. BrabantZorg kan ook niet zomaar een blik opentrekken met mensen die in de zorg willen helpen. Zo werkt dat niet.”

Toch weet Ans wel een oplossing: “Personeel moet meer gewaardeerd worden. Het werk wordt niet goed betaald, er is te veel administratieve rompslomp. In mijn tijd hoefde ik maar een papiertje in te vullen en in te leveren. Dat is nu heel anders.”

Wat die honorering betreft heeft Ans nog een suggestie: “Volgens mij is in de zorg sprake van een omgekeerde piramide. Er zitten te veel mensen aan de top en er zijn te weinig mensen die het echte werk moeten doen. Misschien zou kantoorpersoneel eens in hun schoenen moeten gaan staan.”

LEES OOK: Kommer en kwel in de thuiszorg voor ouderen, KBO-Brabant slaat alarm