Topduiven van Frans zijn kwijt na onweersbui: 'Helemaal fout gelopen'

2 augustus 2022 om 21:46 • Aangepast 4 augustus 2022 om 09:30
nl
Een rampvlucht. Dat is de wedvlucht vanuit het Franse Narbonne geworden waaraan eind vorige week 26.000 duiven zijn begonnen. Door een onweersbui zijn de duiven massaal de weg kwijtgeraakt. Ook duivenmelkers uit Brabant zijn gehavend uit de strijd gekomen. Bijna iedereen zit nog op wel de helft of een derde van het aantal geloste vogels te wachten. Tot nu toe zijn slechts zesduizend duiven thuisgekomen. “Dit is helemaal fout gelopen, een kind had het aan zien komen.”
Profielfoto van Hans Janssen
Geschreven door

Frans Belleter uit Nispen, één van de vele gedupeerden, windt er geen doekjes om. “Dit was allemaal niet nodig geweest. Zelfs een kind van de lagere school had kunnen bedenken dat de duiven in onweer verzeild zouden raken. Maar nee, dan zijn er volwassen mensen in België, want die hebben deze wedstrijd georganiseerd, die er geen verstand van hebben en die met de borst vooruit bepalen dat de wedstrijd toch door kan gaan. Die hebben er een machtsstrijd van gemaakt.”

"Onweer heeft duiven helemaal gedesoriënteerd."

“Dit zou in Nederland ondenkbaar zijn geweest. Hier was een waarschuwing voor slecht weer niet in de wind geslagen”, weet de 68-jarige rasmelker zeker. Hij stond met acht duiven op de deelnemerslijst. Vier ervan keerden terug op het thuishonk; van de vier andere duiven is het gissen of ze ooit terugkomen. “Onweer heeft zo’n grote invloed op deze jongens. Dat leidt ertoe dat het mechanisme waarmee ze thuiskomen helemaal gedesoriënteerd raakt.” Aan de wedstrijd deden duivenliefhebbers uit Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en Luxemburg mee.

Belleter houdt zijn hart vast wat er met de achterblijvers gebeurt of misschien is al gebeurd. “Ze zijn al zo lang onderweg. De duiven raken vermoeid. Mogelijk zitten ze nu in Duitsland of zijn ze ergens neergestreken om voedsel te zoeken, maar dan zijn ze vaak snel een prooi voor roofvogels. Ik hoop het uiteraard niet.”

De duivenmelker maakt zich vooral zorgen over het zoontje van Power Boy, één van zijn vier duiven die de wedvlucht wel overleefden, en een talent in de duivenkolonie van de ervaren melker. Zijn vogels zijn alles voor hem: “Ik was vier jaar toen ik voor het eerst een duif ringde.”

"Dit gebeurt eens in de tien tot vijftien jaar."

Het leed dat hem en veel van zijn collega is overgekomen, noemt Belleter even pijnlijk als uniek. “Bijna iedereen heeft dezelfde verliezen. Zoiets gebeurt eens in de tien tot vijftien jaar. Gelukkig zijn er vier van mij dus teruggekeerd. Bovendien eindigde één van hen, Power Boy, als dertiende van alle Nederlandse duiven en werd-ie de 27e van het hele internationale veld.”

Frans wil niet bij de pakken gaan neerzitten. Verlies lijden (en verwerken) hoort ook bij duivensport. Hij heeft deze avond nog wat kroost ingemand voor een korte vlucht. Ondertussen hoopt hij, al dan niet tegen beter weten in, dat een aantal van zijn verloren vogels de weg naar huis toch weet terug te vinden.

Verwacht nu niet dat hij deze avond of de komende nacht op de uitkijk zal staan. Heeft hij er dan helemaal geen vertrouwen in? Daar gaat het niet om. Ook de postduivenwereld gaat met de tijd mee. Frans: “Ik heb een installatie laten aanbrengen bij mijn hokken waarbij het alarm afgaat als mijn duiven op de klep vallen. Daarvoor hoef ik dus niet thuis of op te blijven.”

Power Boy, die gelukkig thuis is gekeerd; nu zijn zoontje nog (foto: Frans Belleter).
Power Boy, die gelukkig thuis is gekeerd; nu zijn zoontje nog (foto: Frans Belleter).

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!